|
Boska Liturgia św. Jana Złotoustego cz. 3.1 (transkrypcja polska) |
|
D. Wszyscy zaś wierni nieustannie w pokoju do Pana módlmy się.
* Panie, zmiłuj się.
D. Weź nas w opiekę, zbaw, zmiłuj się i ochraniaj nas, Boże, Swoją łaską.
* Panie, zmiłuj się.
K. Oto mądrość.
|
Jelicy wiernii‚ paki i paki mirom Hospodu pomolimsia.
Hospodi pomiłuj.
Zastupi, spasi, pomiłuj i sochrani nas, Boże, Twojeju błahodatiju.
Hospodi pomiłuj.
Premudrost’.
|
Kapłan odmawia modlitwę.
K. Dziękujemy Ci, Panie Boże Mocy, że zechciałeś łaskawie, żebyśmy i tym razem stanęli przed Twym świętym Ołtarzem i padli na twarz przed Twym miłosierdziem z prośbą o przebaczenie naszych grzechów i nieświadomych błędów ludu.
Przyjmij, Boże, naszą modlitwę. Spraw, byśmy z Twojej łaskawości mogli zanosić do Ciebie modły i błagania oraz niekrwawe ofiary za cały Twój lud. I nas, których przeznaczyłeś do tego Twojego posługiwania, uczyń zdolnymi mocą Ducha Świętego, nienagannie i bezbłędnie, w każdym czasie i miejscu, wzywać Ciebie ze świadomością czystego sumienia, abyś, wysłuchując nas, był dla nas miłosierny w Swej wielkiej dobroci.
K. Albowiem Tobie należy się wszelka chwała, cześć i hołd, Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze i na wieki wieków.
* Amen.
|
Błahodarim Tia, Hospodi, Boże Sił, spodobiwszaho nas predstati i nynie swiatomu Twojemu żertwienniku i pripasti ko szcziedrotam Twoim o naszych hresiech i o ludskich niewiedieniich.
Priimi, Boże, molenije nasze, sotwori ny dostojny byti, jeże prinositi Tiebie molenija i molby i żertwy biezkrownyja o wsiech ludiech Twoich: i udowli nas, ichże położył jesi w służbu Twoju siju‚ siłoju Ducha Twojeho Swiataho‚ nieosużdienno i niepretknowienno‚ w czistiem swidietielstwie sowiesti naszeja‚ prizywati Tia na wsiakoje wremia i miesto‚ da posłuszaja nas, miłostiw nam budieszy wo mnożestwie Twojeja błahosti.
Jako podobajet Tiebie wsiakaja sława, cziest’ i pokłonienije, Otcu i Synu i Swiatomu Duchu, nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Amiń.
|
DRUGA MODLITWA ZA WIERNYCH
D. Nieustannie w pokoju do Pana módlmy się.
* Panie, zmiłuj się.
|
Paki i paki mirom Hospodu pomolimsia.
Hospodi pomiłuj.
|
Jeśli Kapłanowi w czasie sprawowania liturgii nie towarzyszy Diakon, poniższy fragment opuszcza się:
D. O pokój z wysokości i o zbawienie dusz naszych, do Pana módlmy się.
O pokój dla całego świata, o pomyślność świętych Kościołów Bożych i jedność wszystkich, do Pana módlmy się.
Za ten święty Dom Boży i za tych, co z wiarą, pobożnością i bojaźnią Bożą przychodzą do niego, do Pana módlmy się.
O uwolnienie[1] nas od wszelkiego uci-sku, gniewu[2] Bożego, niebezpieczeństw i nieszczęśliwego losu, do Pana módlmy się.
Weź w opiekę, zbaw, zmiłuj się i ochraniaj nas, Boże, Swoją łaską
Oto mądrość.
|
O swyszniem mire i spasienii dusz naszych, Hospodu pomolimsia.
O mire wsieho mira, błahostojanii swiatych Bożyich cerkwiej i o sojedinienii wsiech, Hospodu pomolimsia.
O swiatiem chramie siem, i s wieroju, błahohowienijem i strachom Bożyim wchodiaszczich woń, Hospodu pomolimsia.
O izbawitisia nam ot wsiakija skorbi, hniewa i nużdy, Hospodu pomolimsia.
Zastupi, spasi, pomiłuj i sochrani nas, Boże, Twojeju błahodatiju.
Premudrost'.
|
Kapłan odmawia modlitwę:
K. Ponownie i po wielekroć padamy na twarz przed Tobą i prosimy Cię, dobry i miłujący człowieka Boże, abyś wejrzał na nasze prośby, oczyścił nasze dusze i ciała z wszelkiego zła fizycznego i moralnego i pozwolił nam stanąć bez zarzutu i bez obawy potępienia przy Twym świętym Ołtarzu. Daj, Boże, także i modlącym się z nami, w miarę postępu w latach, również rozwój wiary i zrozumienia duchowego. Dozwól, by służyli Ci zawsze z bojaźnią i miłością, przyjęli bez narażenia się na winę i bez obawy potępienia Twoje Święte Tajemnice i z łaskawości Twojej osiągnęli Twe niebieskie Królestwo.
Abyśmy pod Twoim panowaniem zawsze bezpieczni oddawali chwałę Tobie: Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze i na wieki wieków.
* Amen.
|
Paki i mnohażdy Tiebie pripadajem i Tiebie molimsia, Błahij i Cziełowiekolubczie‚ jako da prizrew na molenije nasze‚ oczistiszy nasza duszy i tielesa ot wsiakija skwierny płoti i ducha, i dasi nam niepowinnoje i nieosużdiennoje predstojanije swiataho Twojeho żertwiennika. Daruj że, Boże, i molaszczimsia s nami prespiejanije żytija i wiery i razuma duchownaho‚ dażd’ im wsiehda so strachom i lubowiju służaszczim Tiebie niepowinno i nieosużdienno pricziastitisia Swiatych Twoich Tain‚ i niebiesnaho Twojeho Carstwija spodobitisia.
Jako da pod dierżawoju Twojeju wsiehda chranimi, Tiebie sławu wossyłajem, Otcu i Synu i Swiatomu Duchu, nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Amiń.
|
II. Przeniesienie darów ofiarnych
(Wielkie Wejście)
HYMN CHERUBINÓW
Diakon przez południowe Wrota wchodzi do Sanktuarium. Otwiera Święte Wrota. W czasie śpiewania Hymnu Cherubinów okadza Ołtarz, Sanktuarium, ikony, kapłana i ludzi. Czyniąc to, odmawia psalm 50 i pokutne Tropariony
|
* Będąc w niepojęty sposób ikoną Cherubinów i życiodajnej Trójcy śpiewając po trzykroć święty hymn, oddalmy teraz wszystkie troski doczesnego życia.
|
Iże Chieruwimy tajno obrazujuszczie i żywotworaszcziej Troice triswiatuju piesń pripiewajuszczie, wsiakoje nynie otłożym popieczienije.
|
MODLITWA KAPŁANA
K. Nikt nie jest godny przychodzić, ani przybliżać się do Ciebie, ani składać Tobie w ofierze Liturgii, Królu chwały, kto jest związany cielesnymi pożądaniami i rozkoszami[3]. Służenie bowiem Tobie jest rzeczą wielką i napełniającą lękiem nawet same Moce niebieskie.
Jednakże Ty w Swojej niewypowiedzianej i niezmiernej miłości do człowieka bez żadnej zmiany i przekształceń stałeś się człowiekiem i zostałeś naszym Arcykapłanem. I jako Pan wszechrzeczy powierzyłeś nam świętą czynność spełniania tej liturgicznej i bezkrwawej Ofiary. Ty, bowiem Sam, Panie i Boże nasz, panujesz nad wszystkim, co jest w niebie i na ziemi, zasiadasz na tronie podtrzymywanym przez Cherubinów, Pan Serafinów i Król Izraela, jedynie Święty i odpoczywający w Miejscu Świętym.
Dlatego Ciebie, jedynie dobrego i skłonnego do wysłuchania, usilnie proszę: wejrzyj na mnie grzesznego i nieużytecznego Swego sługę i oczyść moją duszę i serce od uczynków sumienia nieprawego i mocą Ducha Świętego uczyń zdolnym mnie, mającego na sobie łaskę kapłaństwa, stanąć przed Twoim tu świętym Ołtarzem i konsekrować święte i nieskalane Twoje Ciało i czcigodną Krew.
Zbliżając się do Ciebie z pochyloną głową, proszę Cię: nie odwracaj oblicza Swego ode mnie i nie wyłączaj mnie z liczby Swych dzieci, lecz zechciej łaskawie, żebym ja, grzeszny i niegodny Twój sługa, złożył Ci te Dary.
Albowiem Ty jesteś składającym i składanym, przyjmującym i rozdawanym, Chryste Boże nasz, i Tobie oraz przedwiecznemu Twojemu Ojcu i Przenajświętszemu, dobremu i życiodajnemu Twojemu Duchowi, oddajemy chwałę, teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.
|
Niktoże dostoin ot zwiazawszychsia płotskimi pochot’mi i słast’mi prichoditi‚ ili pribliżytisia‚ ili służyti Tiebie, Caru sławy: jeże bo służyti Tiebie wieliko i straszno i samiem Niebiesnym Siłam.
No obaczie‚ nieizrecziennaho radi i biezmiernaho Twojeho cziełowiekolubija‚ nieprełożno i nieizmienno był jesi cziełowiek‚ i archijerej nam był jesi‚ i służebnyja sieja i Biezkrownyja Żertwy swiaszcziennodiejstwije predał jesi nam, jako Władyka wsiech. Ty bo jedin‚ Hospodi Boże nasz, władycziestwujeszy nie-biesnymi i ziemnymi‚ Iże na prestole Chieruwimstie nosimyj, Iże Sierafimow Hospod’ i Car’ Izrailew‚ Iże jedin Swiat i wo swiatych pocziwajaj.
Tia ubo molu jedinaho i błahaho i błahoposłuszliwaho: prizri na mia hresznaho i niepotrebnaho raba Twojeho‚ i oczisti moju duszu i sierdce ot sowiesti łukawyja, i udowli mia siłoju Swiataho Twojeho Ducha‚ obleczienna błahodatiju swiaszczienstwa‚ predstati swiatiej Twojej siej trapiezie i swiaszcziennodiejstwowati Swiatoje i Preczistoje Twoje Tieło i Cziestnuju Krow’.
K Tiebie bo prichożdu, prikłoń moju wyju, i molu Ti sia, da nie otwratiszy lica Twojeho ot mienie‚ niże otrinieszy mienie ot otrok Twoich, no spodobi priniesiennym Tiebie byti, mnoju hresznym i niedostojnym rabom Twoim, darom sim.
Jako ty jesi prinosiaj i prinosimyj, i prijemlaj i razdielajemyj‚ Christie Boże nasz, i Tiebie sławu wossyłajem, so bieznaczialnym Twoim Otcem, i preswiatym i błahim i żywotworaszczim Twoim Duchom, nynie i prisno i wo wieki wiekow, amiń.
|
Kapłan z Diakonem odmawiają hymn Cherubinów, czyniąc trzy pokłony.
K. Będąc w niepojęty sposób ikoną Cherubinów i życiodajnej Trójcy śpiewając po trzykroć święty hymn, oddalmy teraz wszystkie troski doczesnego życia.
D. Aby urządzić przyjęcie Królowi wszechświata przychodzącemu w otoczeniu niewidzialnych zastępów anielskich. Alleluja, alleluja, alleluja
|
Iże Cheruwimy tajno obrazujuszczie i żywotworaszcziej Troice triswiatuju piesń pripiewajuszcze, wsiakoje nynie otłożym popieczienije.
Jako da Cara wsiech pod’imiem, anhielskimi niewidimo dorinosima czinmi. Alliłuia, alliłuia, alliłuia.
|
Potem całują Ołtarz, pozdrawiają wiernych, robiąc w ich stronę skłon głową, i idą do Żertwiennika. Stojąc przed Żertwiennikiem, Kapłan okadza Dary, modląc się po cichu:
|
K. Boże, oczyść mnie grzesznego (3x).
|
Boże, oczisti mia hresznaho (triżdy).
|
Potem Diakon zwraca się do Kapłana, by wziął Welon z Darów.
|
D. Podnieś, ojcze.
|
Wozmi, władyko.
|
Kapłan bierze Welon i kładzie na ramię Diakona.
|
K. Wznieście ręce wasze ku Miejscu Świętemu i błogosławcie Pana.
|
Wozmitie ruki wasza wo Swiataja, i błahosłowitie Hospoda.
|
PROCESJA
Kapłan bierze Diskos i daje Diakonowi, który na palcu prawej ręki trzyma również kadzielnicę. Sam zaś bierze kielich i obaj wychodzą północnymi Drzwiami poprzedzani przez ministrantów niosących świece i stają przed Świętymi Wrotami zwróceni do ludzi.
D. Jego Świątobliwość Ojca naszego i Arcykapłana Powszechnego N., Papieża Rzymskiego, wielce błogosławionego N., Metropolitę (lub Arcybiskupa lub Biskupa danej eparchii), cały stan kapłański, diakoński i zakonny, niech wspomni Pan Bóg w Swoim Królestwie, w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków.
K. Chronioną przez Boga ojczyznę naszą, władze państwowe i wojsko niech wspomni Pan...
D. Założycieli, dobroczyńców i parafian tej świątyni niech wspomni...
K. Was i wszystkich chrześcijan niech wspomni...
|
Hospodina i otca naszeho Swiatiejszaho Wsielenskaho Archijereja imia rek, Papu Rimskaho, i Hospodina naszeho błażenniejszaho Mitropolita (ili Archijepiskopa, ili Jepiskopa) imia rek, (jehoże jest’ obłast’), wieś swiaszczenniczeskij, dijakonskij i inoczeskij czin, da pomianiet Hospod’ Boh wo Carstwii swojem, wsiehda, nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Bohochranimuju stranu naszu, predierżaszczija własti i woinstwo jeja, da pomianiet…
Sozdatielej, błahotworitielej, błahoukrasitielej i prichożan swiataho chrama sieho, da pomianiet…
Was i wsiech prawosławnych christijan, da pomianiet…
|
Chór kończy hymn Cherubinów.
|
* Amen. Aby urządzić przyjęcie Królowi wszechświata przychodzącemu w otoczeniu niewidzialnych zastępów anielskich. Alleluja, alleluja, alleluja.
|
Amiń. Jako da cara wsiech pod’imiem, anhielskimi niewidimo dorynosima czinmi. Alliłuia, alliłuia, alliłuia.
|
Pierwszy wchodzi Diakon i, stojąc po prawej stronie, zwraca się do wchodzącego Kapłana.
|
D. Niech Pan wspomni twoje kapłaństwo w Królestwie Swoim.
|
Da pomianiet Hospod’ Boh swiaszczienstwo twoje wo Carstwii Swojem.
|
Kapłan stawia Kielich na Ołtarzu i przyjmuje od Diakona diskos.
K. Niech Pan wspomni twój diakonat w Królestwie Swoim w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków.
Pobożny Józef zdjął z krzyża przeczyste Twoje Ciało, namaścił wonnościami, owinął czystym całunem i złożył w nowym grobie.
W grobie ciałem, w otchłani zaś duszą, jako Bóg, w raju z łotrem, a na tronie z Ojcem i Duchem Świętym byłeś, Chryste, wszystko wypełniający i nieogarnięty.
Piękniejszym od raju i naprawdę jaśniejszym od pałacu królewskiego pokazał się dla nas, Chryste, Twój życiodajny grób, źródło naszego zmartwychwstania.
|
Da pomianiet Hospod’ Boh swiaszcziennodijakonstwo twoje wo Carstwii Swojem, wsiehda nynie i prisno, i wo wieki wiekow.
Błahoobraznyj Iosif, s drewa sniem preczistoje Tieło Twoje, płaszczianiceju czistoju obwiw, i błahouchańmi wo hrobie nowie, pokryw, położy.
Wo hrobie płotski, wo adie że s duszeju jako Boh, w rai że s razbojnikom, i na prestole był jesi, Christie, so Otcem i Duchom, wsia ispołniajaj nieopisannyj.
Jako żywonosiec, jako raja krasniejszyj, woistinu i cziertoha wsiakaho carskaho pokazasia swietlejszyj, Christie, hrob Toj, istocznik naszeho woskresienija.
|
Kapłan okadza duży Welon i okrywa nim Dary.
|
K. Pobożny Józef zdjął z krzyża przeczyste Twoje Ciało, namaścił wonnościami, owinął czystym całunem i złożył w nowym grobie.
|
Błahoobraznyj Iosif, s drewa sniem preczistoje Tieło Twoje, płaszczianiceju czistoju obwiw, i błahouchańmi wo hrobie nowie, pokryw, położy.
|
Kapłan okadza Dary.
|
K. Panie, okaż Syjonowi łaskę w Swej dobroci, aby zostały odbudowane mury Jeruzalem, wówczas przyjmiesz ofiary prawe, dary i całopalenia, wówczas będą składać cielce na Twoim ołtarzu.
|
Ubłaży, Hospodi, błahowolenijem Twoim Siona‚ i da soziżdutsia stieny Ijerusalimskija: Tohda błahowoliszy żertwu prawdy, woznoszenije i wsiesożehajemaja: Tohda wozłożat na ołtar’ Twoj tielcy.
|
Kapłan oddaje Kadzielnicę i zwraca się do Diakona.
K. Wspomnij mnie, bracie i współofiarniku.
D. Niech Pan wspomni twoje kapłaństwo w Królestwie Swoim. Pomódl się za mnie, ojcze święty.
K. Duch Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego cię osłoni.
D. Tenże Duch towarzyszyć nam będzie przez wszystkie dni naszego życia. Wspomnij mnie, ojcze święty.
K. Niech Pan wspomni ciebie w Królestwie Swoim w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków.
D. Amen.
|
Pomiani mia, bratie i sosłużytielu.
Da pomianiet Hospod’ Boh swiaszczienstwo twoje wo Carstwii Swojem. Pomolisia o mnie, władyko swiatyj.
Duch Swiatyj najdiet na tia i siła Wyszniaho osienit tia.
Tojże Duch sodiejstwujet nam wsia dni żywota naszeho. Pomiani mia, władyko swiatyj.
Da pomianiet tia Hospod’ Boh wo Carstwii Swojem, wsiehda, nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Amiń.
|
III. Obrzędy ofiarowania
EKTENIA BŁAGALNA
Diakon idzie przed Wrota.
D. Spełniajmy modlitwę naszą do Pana.
* Panie, zmiłuj się.
Za te drogocenne Dary tu złożone, do Pana módlmy się.
Za ten święty Dom Boży i za tych, co z wiarą, pobożnością i bojaźnią Bożą do niego wchodzą, do Pana módlmy się.
O uwolnienie[4] nas od wszelkiego ucisku, gniewu[5] Bożego, niebezpieczeństw i nieszczęśliwego losu, do Pana módlmy się.
Weź nas w opiekę, zbaw, zmiłuj się i ochraniaj nas, Boże, Swoją łaską.
D. O cały ten dzień, aby był doskonały, święty, spokojny i bez grzechu, Pana prośmy
* Daj nam, o Panie.
D. O anioła pokoju, wiernego przewodnika, stróża naszych dusz i ciał, Pana prośmy.
O odpuszczenie i przebaczenie naszych grzechów i przewinień, Pana prośmy.
O wszystko, co dobre i pożyteczne dla dusz naszych i o pokój dla świata, Pana prośmy.
O dopełnienie pozostałych dni naszego życia w pokoju i w duchu stałego nawrócenia, Pana prośmy.
O śmierć naszą chrześcijańską, bezbolesną, pełną powagi, spokojną oraz o przychylny wyrok na strasznym sądzie Chrystusa, Pana prośmy
Wspominając przenajświętszą, przeczystą, przebłogosławioną i pełną chwały Panią naszą Bogurodzicę i zawsze Dziewicę Maryję oraz wszystkich świętych, polecajmy siebie samych, naszych bliźnich i całe nasze życie Jezusowi Chrystusowi, naszemu Bogu
* Tobie, o Panie.
|
Ispołnim molitwu naszu Hospodiewi.
Hospodi, pomiłuj.
O predłożennych cziestnych darech, Hospodu pomolimsia.
O swiatiem chramie siem, i s wieroju, błahohowienijem strachom Bożyim wchodiaszczich woń, Hospodu pomolimsia.
O izbawitisia nam ot wsiakija skorbi, hniewa i nużdy, Hospodu pomolimsia.
Zastupi, spasi, pomiłuj i sochrani nas, Boże, Twojeju błahodatiju.
Dnie wsieho sowierszenna, swiata, mirna i biezhreszna, u Hospoda prosim.
Podaj, Hospodi.
Anhieła mirna, wierna nastawnika, chranitiela dusz i tieles naszych, u Hospoda prosim.
Proszczienija i ostawlenija hrechow i prehreszenij naszych, u Hospoda prosim.
Dobrych i poleznych duszam naszym i mira mirowi‚ u Hospoda prosim.
Proczieje wremia żywota naszeho w mire i pokajanii skoncziati, u Hospoda prosim.
Christijanskija koncziny żywota naszeho‚ biezboleznienny‚ niepostydny‚ mirny i dobraho otwieta na straszniem sudiszczi Christowie‚ prosim.
Preswiatuju, preczistuju, prebłahosłowiennuju, sławnuju Władyczicu naszu Bohorodicu i prisnodiewu Mariju, so wsiemi swiatymi pomianuwsze sami siebie, i druh druha i wies’ żywot nasz Christu Bohu predadim.
Tiebie, Hospodi.
|
MODLITWA NA PRZYSTĄPIENIE DO OŁTARZA
K. (po cichu) Panie Boże wszechmogący, jedynie Święty, który przyjmujesz ofiarę chwały od tych, którzy wzywają Cię całym sercem, przyjmij modlitwę od nas grzesznych i pozwól nam zbliżyć się do Twego świętego Ołtarza. Uczyń nas zdolnymi składać Tobie dary i ofiary duchowe za grzechy nasze i nieświadome błędy ludu. Daj nam w Swej dobroci cieszyć się Twoją życzliwością, żeby nasza ofiara była Ci przyjemna i żeby dobry Duch Twojej łaski zamieszkał w nas i zstąpił na te Dary tu przygotowane oraz na wszystkich Twoich ludzi.
(głośno) Przez miłosierdzie Twojego Jednorodzonego Syna, z którym błogosławiony jesteś wraz z Najświętszym, dobrym i życiodajnym Twoim Duchem, teraz i zawsze i na wieki wieków.
* Amen.
|
Hospodi Boże, Wsiedierżytielu, Jedinie Swiatie, prijemlaj żertwu chwalenija ot prizywajuszczich Tia wsiem sierdcem‚ priimi nas hresznych molenije‚ i priniesi ko swiatomu Twojemu żertwienniku‚ i udowli nas prinositi Tiebie dary że i żertwy duchownyja o naszych hresiech i o ludskich niewiedieniich: i spodobi nas obresti błahodat’ pred Toboju, jeże byti Tiebie błahoprijatniej żertwie naszej, i wsielitisia Duchu błahodati Twojeja błahomu w nas, i na predleżaszczich Darech sich, i na wsiech ludiech Twoich.
Szcziedrotami Jedinorodnaho Syna Twojeho‚ s Nimże błahosłowien jesi, so preswiatym i błahim i żywotworaszczim Twoim Duchom, nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Amiń.
|
[1] 1Tes 1,10.
[2] Jw.
[3] Tt 3,3.
[4] 1Tes 1,10.
[5] Jw.
|
|
Ostatnia aktualizacja ( Friday, 09 April 2010 )
|
|
|
Boska Liturgia św. Jana Złotoustego cz. 2.2 (transkrypcja polska) |
|
Boska Liturgia św. Jana Złotoustego
(wersja z transkrypcją polską tekstu słowiańskiego)
Druga część
<<< wstecz [1] (2) dalej >>>
III. Wejście z ewangelią
(Małe Wejście)
W czasie śpiewania Błogosławieństw Kapłan i Diakon robią trzy pokłony przed Ołtarzem. Kapłan daje Księgę Ewangelii Diakonowi, by dokonać ceremonii Małego Wejścia. Poprzedzani przez ministrantów niosących świece obchodzą Ołtarz od prawej strony, wychodzą przez północne drzwi, stają przed Świętymi Wrotami, pochylają głowy i Diakon mówi:
D. Do Pana módlmy się.
K. Panie i Władco, Boże nasz, który ustanowiłeś w niebie chóry i zastępy aniołów i archaniołów, by służyły Twojej chwale, spraw, aby razem z nami weszli też święci aniołowie pełnić z nami służbę i wychwalać Twą dobroć.
Albowiem Tobie należy się wszelka chwała, cześć i hołd, Ojcu, i Synowi, i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.
|
Hospodu pomolimsia.
Władyko Hospodi‚ Boże nasz‚ ustawiwyj na niebiesiech cziny, i woinstwa anhieł i archanhieł‚ w służenije Twojeja sławy: sotwori so wchodom naszym‚ wchodu swiatych anhiełow byti‚ sosłużaszczich nam i sosławosłowiaszczich Twoju błahost’.
Jako podobajet Tiebie wsiakaja sława‚ cziest’ i pokłonienije‚ Otcu i Synu i Swiatomu Duchu, nynie i prisno i wo wieki wiekow, amiń.
|
Diakon trzymając Orarion prawą ręką ukazuje na otwarte Święte Wrota mówi do Kapłana:
D. Błogosław, ojcze, święte Wejście.
K. Błogosławione jest wejście do Twego Sanktuarium, w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.
|
Błahosłowi, władyko, swiatyj wchod.
Błahosłowien wchod swiatych Twoich, wsiehda, nynie i prisno i wo wieki wiekow, amiń.
|
Diakon daje Księgę Ewangelii Kapłanowi do ucałowania, staje na środku przed Świętymi Wrotami i, gdy chór skończy śpiewać, unosi Ewangeliarz i robi nim znak krzyża.
D. Oto mądrość! Powstańcie!
* Przyjdźcie, pokłońmy się i upadnijmy przed Chrystusem. Zbaw nas, Synu Boży przedziwny w świętych (W niedzielę: zmartwychwstały) śpiewających Ci: alleluja.
|
Premudrost’‚ prosti.
Priiditie, pokłonimsia i pripadiem ko Christu. Spasi ny, Synie Bożyj, wo swiatych diwien syj (aszcze niediela: Woskresyj iż miertwych) pojuszczija Ti: alliłuia.
|
IV. Śpiewy i czytania dnia
Chór śpiewa przepisane Tropariony. Kapłan w tym czasie odmawia po cichu modlitwę Trysagionu:
|
K. Boże Święty, Który odpoczywasz w Miejscu Świętym, Który jesteś opiewany potrójnym śpiewem „Święty” przez Serafinów, wychwalany przez Cherubinów, oraz adorowany przez wszystkie niebieskie Moce; Który wszystko doprowadziłeś z niebytu do istnienia; Który stworzyłeś człowieka na Swój obraz i podobieństwo oraz obsypałeś go wszelkimi darami; Który dajesz proszącemu mądrość i roztropność i nie gardzisz grzesznikiem, lecz ustanawiasz pokutę dla zbawienia; Który nam ubogim i niegodnym pozwoliłeś łaskawie stanąć i w tej godzinie przed chwałą Twego świętego Ołtarza i złożyć należny Ci hołd i uwielbienie; Ty Sam, Panie, przyjmij z naszych grzesznych ust Trójświęty hymn i spójrz na nas łaskawie. Przebacz nam winy dobrowolne i niedobrowolne. Uświęć nasze dusze i ciała i daj nam służyć Ci pobożnie przez wszystkie dni naszego życia dzięki modlitwom Najświętszej Bogurodzicy i wszystkich świętych, którzy przez wieki spodobali się Tobie.
|
Boże Swiatyj, Iże wo swiatych pocziwajaj, Iże tryswiatym hłasom ot Sierafimow wospiewajemyj i ot Chieruwimow sławosłowimyj: i ot wsiakija niebiesnyja siły pokłaniajemyj: Iżem ot niebytija wo jeże byti priwiedyj wsiaczieskaja‚ sozdawyj cziełowieka po obrazu Twojemu i po podobiju‚ i wsiakim darowanijem ukrasiwyj: dajaj prosiaszcziemu premudrost’ i razum‚ i nie prezirajaj sohreszajuszcziaho‚ no połahajaj na spasienije pokajanije: spodobiwyj nas smirennych i niedostojnych rab Twoich i w czias siej stati pred sławoju swiataho Twojeho żertwiennika i dołżnoje Tiebie pokłonienije i sławosłowije prinositi. Sam, Władyko, priimi ot ust nas hresznych triswiatuju piesń i posieti ny błahostiju Twojeju. Prosti nam wsiakoje sohreszenije, wolnoje że i niewolnoje‚ oswiati nasza duszy i tielesa i dażd’ nam w prepodobii służyti Tiebie wsia dni żywota naszeho molitwami Swiatyja Bohorodicy‚ i wsiech swiatych, ot wieka Tiebie błahouhodiwszych.
|
Gdy śpiewacy kończą śpiewać ostatni Troparion, Diakon wzywa Kapłana, by błogosławił czas Trysagionu.
D. Błogosław, ojcze, czas Trysagionu.
K. (głośno) Albowiem święty jesteś, Boże nasz, i Tobie chwałę oddajemy: Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze.
|
Błahosłowi, władyko, wremia triswiataho.
Jako swiat jesi, Boże nasz, i Tiebie sławu wossyłajem, Otcu i Synu i Swiatomu Duchu‚ nynie i prisno.
|
Diakon stojąc w Świętych Wrotach, zwrócony do ludzi, kończy doksologię.
D. I na wieki wieków.
* Amen. Święty Boże, święty Mocny, święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami (3x).
Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze i na wieki wieków, amen
Święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami.
Święty Boże, święty Mocny, święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami.
|
I wo wieki wiekow.
Amiń. Swiatyj Boże, swiatyj Krepkij, swiatyj Biessmiertnyj, pomiłuj nas (triżdy).
Sława Otcu i Synu i Swiatomu Duchu, i nynie i prisno i wo wieki wiekow, amiń.
Swiatyj Biessmiertnyj, pomiłuj nas.
Swiatyj Boże, swiatyj Krepkij, swiatyj Biessmiertnyj, pomiłuj nas.
|
W czasie śpiewania Trysagionu Kapłan i Diakon odmawiają też ten hymn, czyniąc trzy pokłony przed Ołtarzem. Potem Diakon zaprasza Kapłana do przejścia za Ołtarz do Tronu.
D. Zechciej, ojcze.
K. Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie.
D. Błogosław, ojcze, najwyższy tron.
K. Błogosławiony jesteś na tronie chwały Twego Królestwa, spoczywający na Cherubinach, w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków.
|
Powieli, władyko.
Błahosłowien hradyj wo imia Hospodnie.
Błahosłowi, władyko, hornij prestoł.
Błahosłowien jesi na prestole sławy Carstwija Twojeho, siediaj na Chieruwimiech, wsiehda, nynie i prisno i wo wieki wiekow.
|
CZYTANIE APOSTOŁA
Po skończonym Trysagionie Diakon przychodzi przed Święte Wrota.
D. Bądźmy uważni!
K. Pokój wszystkim.
L. (Lektor) I z duchem twoim.
D. Oto mądrość!
|
Wonmiem.
Mir wsiem
I duchowi twojemu.
Premudrost’
|
Lektor na przemian z chórem śpiewa Prokimen i wersety, odpowiadające aktualnemu świętu lub dniowi tygodnia. Potem Diakon jeszcze raz wygłasza:
|
D. Oto mądrość!.
|
Premudrost’.
|
Lektor czyta tytuł Księgi.
|
D. Bądźmy uważni!
|
Wonmiem.
|
Lektor czyta Lekcję. Podczas czytania Diakon bierze Kadzielnicę, przychodzi do Kapłana po błogosławieństwo i okadza Ołtarz, Sanktuarium, ikonostas, Kapłana i ludzi. Po skończeniu czytania Kapłan błogosławi Lektora:
K. Pokój z tobą.
L. I z duchem twoim. Alleluja, alleluja, alleluja.
|
Mir ti.
I duchowi twojemu. Alliłuia, alliłuia, alliłuia.
|
Lektor na przemian z chórem śpiewa Alleluja i odpowiednie wersety.
CZYTANIE EWANGELII
W czasie śpiewania Alleluja Kapłan, stojąc przed Ołtarzem, modli się.
K. Rozjaśnij w naszych sercach, Panie miłujący człowieka, promienie niegasnącego światła poznania Twego bóstwa i otwórz oczy naszego umysłu, abyśmy mogli pojąć orędzie Twej Ewangelii. Wzbudź w nas także bojaźń wobec Twoich świętych przykazań, abyśmy, przezwyciężywszy wszelkie pragnienia zmysłowe, prowadzili życie według ducha, myśląc i działając według Twojego upodobania.
Ty, bowiem jesteś światłem dusz i ciał naszych, Chryste Boże, i Tobie oraz przedwiecznemu Twojemu Ojcu i Przenajświętszemu, dobremu i życiodajnemu Twojemu Duchowi, oddajemy chwałę, teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.
|
Wossijaj w sierdcach naszych, cziełowiekolubczie Władyko‚ Twojeho bohorazumija nietlennyj swiet i myslennyja nasza otwierzi oczi wo ewanhielskich propowiedanij razumienije: włoży w nas i strach błażennych Twoich zapowiediej‚ da płotskija pochoti wsia poprawsze‚ duchownoje żytielstwo projdiem‚ wsia‚ jaże ko błahouhożdieniju Twojemu‚ i mudrstwyjuszczie i diejuszczie.
Ty bo jesi proswieszczienije dusz i tieles naszych‚ Chrystie Boże‚ i Tiebie sławu wossyłajem‚ so bieznaczialnym Twoim Otcem‚ i Preswiatym i błahim i żywotworaszczim Twoim Duchom‚ nynie i prisno i wo wieki wiekow, amiń.
|
Diakon po okadzeniu oddaje Kadzielnicę, podchodzi do Kapłana, otrzymuje od niego Księgę Ewangelii i poprzedzany przez ministrantów niosących świece, obchodząc Ołtarz z prawej strony, idzie przez Święte Wrota na środek cerkwi i prosi Kapłana o błogosławieństwo:
D. Pobłogosław, ojcze, głosiciela Dobrej Nowiny według świętego apostoła i ewangelisty N..
K. Za przyczyną modlitw świętego, sławnego i czcigodnego apostoła i ewangelisty N. niech Bóg tobie, zwiastującemu z wielką mocą dobrą nowinę, udzieli daru słowa[1], aby wypełnić [posłannictwo głoszenia] Ewangelii[2] Jego umiłowanego Syna, Pana naszego + Jezusa Chrystusa.
D. Amen.
|
Błahosłowi, władyko, błahowiestitiela, swiataho apostoła i ewanhielista imia rek.
Boh molitwami swiataho, sławnaho, wsiechwalnaho Apostoła i Ewanhielista imia rek‚ da dast tiebie hłahoł błahowiestwujuszcziemu siłoju mnohoju‚ wo ispołnienije Ewanhielija wozlublennaho Syna Swojeho, Hospoda naszeho + Iisusa Chrysta.
Amiń.
|
Kapłan stoi w Świętych Wrotach zwrócony do ludzi.
|
K. Oto mądrość! Powstańcie! Słuchajmy świętej Ewangelii. Pokój wszystkim.
|
Premudrost’, prosti, usłyszym swiataho Ewanhelija. Mir wsiem.
|
Kapłan przechodzi za Ołtarz i stoi zwrócony do ludzi.
* I z duchem twoim.
D. Czytanie świętej Ewangelii według N
* Chwała Tobie, Panie, chwała Tobie.
K. Bądźmy uważni! I duchowi twojemu.
|
Ot imia rek swiataho
Ewanhelija cztienije.
Sława Tiebie, Hospodi, sława Tiebie.
Wonmiem.
|
Diakon czyta Ewangelię dnia. Po jej skończeniu Kapłan udziela mu błogosławieństwa:
K. Pokój tobie, głosicielowi Dobrej Nowiny.
* Chwała Tobie, Panie, chwała Tobie.
|
Mir ti błahowiestwujuszcziemu
Sława Tiebie, Hospodi, sława Tiebie.
|
Diakon podchodzi do Wrót, oddaje Księgę Ewangelii Kapłanowi, który błogosławi Księgą ludzi i umieszcza ją na Ołtarzu. Zamyka się Wrota.
V. Homilia
VI. Modlitwy za Kościół
EKTENIA GORLIWEGO BŁAGANIA
Kapłan rozkłada na Ołtarzu Antymins. W tym czasie Diakon, stojąc przed Wrotami, recytuje prośby ektenii.
D. Zawołajmy z całej duszy i z całego serca naszego zawołajmy.
* Panie, zmiłuj się.
D. Panie wszechwładco, Boże ojców naszych, błagamy Cię, usłysz nas i zmiłuj się.
* Panie, zmiłuj się.
|
Rcem wsi ot wsieja duszy, i ot wsieho pomyszlenija naszeho rcem.
Hospodi, pomiłuj.
Hospodi, Wsiedierżytielu, Boże otiec naszych, molim Ti sia, usłyszy i pomiłuj.
Hospodi, pomiłuj
|
Na dalsze wezwania ektenii chór odpowiada potrójnym „Panie, zmiłuj się”.
D. Zmiłuj się nad nami, Panie, w Swoim wielkim miłosierdziu, błagamy Cię, wysłuchaj nas i zmiłuj się.
Módlmy się jeszcze za Jego Świątobliwość ojca naszego i Arcykapłana Powszechnego N., Papieża Rzymskiego, Świątobliwych Patriarchów prawowiernych, Najdostojniejszego metropolitę (lub Arcybiskupa, lub Biskupa) naszego N. i całą wspólnotę kapłanów.Módlmy się jeszcze za chronioną przez Boga Ojczyznę naszą, władze państwowe i całe jej wojsko.
Módlmy się jeszcze za chronioną przez Boga ojczyznę naszą, władze państwowe i całe jej wojsko.
Módlmy się jeszcze za naszych braci: kapłanów, diakonów, zakonników i całą naszą wspólnotę w Chrystusie.
Módlmy się jeszcze o miłosierdzie, pełnię dalszego życia[3], pokój, zdrowie, wybawienie, opiekę, przebaczenie i odpuszczenie grzechów dla sług Bożych mieszkańców tego miasta (lub tej wioski, lub braci i sióstr tego klasztoru).
Módlmy się jeszcze za świętej pamięci Świątobliwych prawowiernych Patriarchów, fundatorów tej świątyni, (w klasztorze: tego klasztoru), oraz wszystkich tu i wszędzie spoczywających prawowiernych ojców i braci naszych.
Módlmy się jeszcze za ofiarodawców i dobroczyńców tej czcigodnej świątyni, za pracujących w niej, śpiewających i wszystkich tu obecnych oczekujących Twego wielkiego i obfitego miłosierdzia.
|
Pomiłuj nas, Boże, po wielicej miłosti Twojej, molim Ti sia, usłyszy i pomiłuj.
Jeszcze molimsia o Hospodinie i otce naszem, Swiatiejszem, Wsielenstiem Archijereje imia rek, Papie Rimskom: swiatiejszych Patriarsiech prawosławnych, o Hospodinie naszem błażenniejszem Mitropolitie (ili wysokopreoswiaszczienniejszem Archijepiskopie, ili preoswiaszczienniejszem Episkopie) imia rek, (jegoże jest’ obłast’)‚ i wsiej wo Christie bratii naszej.
Jeszcze molimsia o bohochranimiej stranie naszej, predierżaszczich włastiech i wsiem woinstwie jeja.
Jeszcze molimsia o bratijach naszych, swiaszczennicech, swiaszczennomonasiech i wsiem wo Christie bractwie naszem.
Jeszcze molimsia o miłosti, żyzni, mire, zdrawii, spasienii, błahopospieszenii, proszczenii i ostawlenii, hrechow rabow Bożyich bratii i siestior swiataho chrama sieho (ili swiatyja obitieli sieja).
Jeszczie molimsia o błażennych i prisnopamiatnych, Swiatiejszych Patriarsiech prawosławnych i błahocziestiwych sozdatieliech swiataho chrama sieho (ili swiatyja obitieli sieja), i o wsiech preżdiepocziwszich otcech i bratijach, zdie leżaszczich i powsiudu prawosławnych.
Jeszczie molimsia o płodonosiaszczich i dobrodiejuszczich wo swiatiem i cziestniem chramie siem, trużdajuszczichsia, pojuszczich i predstojaszczich ludiech, ożydajuszczich ot Tiebie wielikija i bohatyja miłosti.
|
Kapłan modli się:
K. (po cichu) Panie Boże nasz, to gorliwe błaganie przyjmij od Swoich sług i zmiłuj się nad nami według wielkiego Swego miłosierdzia oraz ześlij Swoje zmiłowania na nas i na wszystkich ludzi oczekujących od Ciebie obfitego miłosierdzia.
(głośno) Albowiem ty jesteś Bogiem miłosiernym i miłującym człowieka, Tobie więc chwałę oddajemy: Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze i na wieki wieków.
* Amen.
|
Hospodi, Boże nasz‚ prileżnoje sije molenije priimi ot Twoich rab, i pomiłuj nas po mnożestwu miłosti Twojeja‚ i szcziedroty Twoja nisposli na ny i na wsia ludi Twoja‚ cziajuszczija ot Tiebie bohatyja miłosti.
Jako miłostiw i cziełowiekolubiec Boh jesi, i Tebie sławu wozsyłajem, Otcu i Synu i Swiatomu Duchu, nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Amiń.
|
W niektórych kościołach lub, gdy liturgia odprawiana jest za zmarłych, następuje tu ektenia za zmarłych.
EKTENIA ZA ZMARŁYCH
K. Zmiłuj się nad nami, Boże, w Swoim wielkim miłosierdziu, modlimy się do Ciebie, usłysz nas i zmiłuj się.
* Panie, zmiłuj się (3x).
K. Jeszcze módlmy się za spokój dusz sług Bożych zmarłych N., aby im Bóg przebaczył wszystkie grzechy, dobro-wolne i niedobrowolne.
* Panie, zmiłuj się (3x).
K. Niech Bóg umieści dusze ich tam gdzie sprawiedliwi w pokoju przeby-wają.
* Panie, zmiłuj się (3x).
K. O miłosierdzie Boże, Królestwo niebieskie i odpuszczenie ich grzechów, Chrystusa, Króla Nieśmiertelnego i Boga naszego prośmy.
* Daj nam, o Panie.
K. Do Pana módlmy się.
* Panie, zmiłuj się.
K. (po cichu) Boże duchów i wszelkiego ciała, Który śmierć pokonałeś, szatana unicestwiłeś i dałeś życie Swojemu światu, daj, Panie, wieczny odpoczynek zmarłym sługom Swoim N. (lub słudze Swemu N.), w miejscu światłości, w miejscu ochłody, w miejscu odpoczynku, gdzie nie ma bólu, smutku i łez. Przebacz im (jemu, jej) wszystkie grzechy popełnione słowem, czynem i myślą, bo jesteś dobry i miłujący człowieka. Nie ma bowiem człowieka, któryby żyjąc, nie zgrzeszył: jedynie Ty jesteś bez grzechu, sprawiedliwość Twoja – sprawiedliwością na wieki i słowo Twoje – prawdą.
(głośno) Albowiem Ty jesteś zmartwychwstaniem, życiem i pokojem sług Swoich N., Chryste Boże nasz, i Tobie oraz przedwiecznemu Twojemu Ojcu i Przenajświętszemu, dobremu i życiodajnemu Twojemu Duchowi, oddajemy chwałę, teraz i zawsze i na wieki wieków.
* Amen.
|
Pomiłuj nas, Boże, po wielicej miłosti Twojej, molim Ti sia, usłyszy i pomiłuj.
Hospodi, pomiłuj (triżdy).
Jeszczie molimsia o upokojenii dusz usopszych rabow Bożyich imia rek‚ i o jeże prostitisia im wsiakomu prehreszeniju‚ wolnomu i niewolnomu.
Hospodi, pomiłuj (triżdy).
Jako da Hospod’ Boh uczinit duszy ich idieże prawiednii upokojajutsia.
Hospodi, pomiłuj (triżdy).
Miłosti Bożyja‚ Carstwa Niebiesnaho, i ostawlenija hrechow ich, u Christa Biessmiertnaho Cara i Boha naszeho prosim.
Podaj, Hospodi.
Hospodu pomolimsia.
Hospodi, pomiłuj.
Boże duchow i wsiakija płoti‚ smiert’ poprawyj i diawoła uprazdniwyj i żywot miru Twojemu darowawyj‚ Sam, Hospodi, upokoj duszy usopszych rab twoich imia rek (raba twojeho ili raby twojeja) (imia) w miestie swietle, w miestie złacznie, w miestie pokojnie‚ otniudu że otbieże bolezń, pieczial i wozdychanije; wsiakoje sohreszenije sodiejannoje imi (im‚ jeju) słowom, ili diełom, ili pomyszlenijem‚ jako Błahij Cziełowiekolubiec Boh prosti; jako niest’ cziełowiek‚ iże żyw budiet‚ i nie sohreszyt. Ty bo jesi jedin kromie hrecha, prawda Twoja prawda wo wieki, i słowo Twoje istina.
Jako Ty jesi woskresienije i żywot i pokoj usopszych rab Twoich imia rek, Chrystie Boże nasz‚ i Tiebie sławu wossyłajem‚ so bieznaczialnym Twoim Otcem, i Preswiatym i błahim i żywotworiaszczim Twoim Duchom‚ nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Amiń.
|
MODLITWY ZA KATECHUMENÓW
Na każde wezwanie Diakona chór odpowiada: Panie, zmiłuj się.
D. Katechumeni, módlcie się do Pana.
Wierni, módlmy się za katechumenów, aby Bóg okazał im Swoje miłosierdzie.
Aby oświecił ich słowem prawdy.
Aby objawił im Ewangelię sprawiedliwości.
Aby ich zjednoczył ze świętym, powszechnym i apostolskim Kościołem.
Zbaw, zmiłuj się, weź w opiekę i ochraniaj ich, Boże, Swoją łaską.
Katechumeni, głowy swe przed Panem pochylcie.
* Tobie, Panie.
|
Pomolitiesia, ohłaszennii‚ Hospodiewi.
Wiernii, o ohłaszennych pomolimsia‚ da Hospod’ pomiłujet ich.
Ohłasit ich słowom istiny.
Otkryjet im Ewanhelije prawdy.
Sojedinit ich Swiatiej Swojej Soborniej i Apostolstiej Cerkwi.
Spasi, pomiłuj, zastupi i sochrani ich, Boże, Twojeju błahodatiju.
Ohłaszennii, hławy wasza Hospodiewi prikłonitie.
Tiebie, Hospodi.
|
Kapłan modli się:
K. (po cichu) Panie Boże nasz, Który mieszkasz na wysokościach i dostrzegasz nisko istniejące stworzenia[4]; Który zesłałeś rodzajowi ludzkiemu Zbawienie, Jednorodzonego Syna Swego i Boga, Pana naszego Jezusa Chrystusa, wejrzyj na sługi Swoje katechumenów, którzy przed Tobą pochylili głowy i w stosownym czasie ze Swojej dobroci daj im dostąpić kąpieli odrodzenia, odpuszczenia grzechów i szaty nieśmiertelności. Przyłącz ich do Swojego świętego, powszechnego i apostolskiego Kościoła. Zalicz ich do wybranej Swojej trzody.
(głośno) Aby i oni z nami uwielbiali najczcigodniejsze i najwspanialsze imię Twoje, Ojca i Syna i Świętego Ducha, teraz i zawsze i na wieki wieków.
* Amen.
|
Hospodi Boże nasz, na wysokich żywyj i na smirennyja prizirajaj; Iże Spasienije rodu cziełowieczieskomu nisposławyj‚ Jedinorodnaho Syna Twojeho i Boha, Hospoda naszeho Iisusa Christa: prizri na raby Twoja ohłaszennyja, podkłonszyja Tiebie swoja wyja, i spodobi ja wo wremia błahopołucznoje bani pakibytija, ostawlenija hrechow i odieżdy nietlenija‚ sojedini ich Swiatiej Twojej Soborniej i Apostolstiej Cerkwi i sopriczti ich izbrannomu Twojemu stadu.
Da i tii s nami sławiat precziestnoje i wielikolepoje Imia Twoje‚ Otca i Syna i Swiataho Ducha‚ nynie i prisno i wo wieki wiekow
Amiń.
|
ODESŁANIE KATECHUMENÓW
|
D. Ktokolwiek jest z katechumenów, niech wyjdzie. Katechumeni, wyjdźcie. Żaden z katechumenów.
|
Jelicy ohłaszennii, izyditie; ohłaszennii izyditie; jelicy ohłaszennii, izyditie; da nikto ot ohłaszennych.
|
Dalszymi słowami tej aklamacji Diakon rozpoczyna Liturgię Wiernych.
[1] Ps 67,12.
[2] Kol 1,25.
[3] Rz 8,
[4] Iz 66,1n.
|
|
Ostatnia aktualizacja ( Thursday, 08 April 2010 )
|
|
|
Boska Liturgia św. Jana Złotoustego cz. 2.1 (transkrypcja polska) |
|
Boska Liturgia św. Jana Złotoustego
(wersja z transkrypcją polską tekstu słowiańskiego)
Druga część
<<< wstecz (1) [2] dalej >>>
LITURGIA KATECHUMENÓW
I. Obrzędy przygotowawcze
OKADZENIE
Diakon (a gdy go nie ma - Kapłan), kreśląc Kadzielnicą znak krzyża, okadza Żertwiennik, ołtarz, ikony w Sanktuarium, Święte Wrota, Ikonostas, ludzi, wraca do Sanktuarium, okadza znów Ołtarz i Kapłana. Okadzając, odmawia Troparion i Psalm 50.
KD. W grobie byłeś ciałem, w otchłani duszą, jako Bóg, w raju zaś z łotrem, a na tronie z Ojcem i Duchem Świętym siedziałeś, Chryste wszystko wypełniający, nieogarnięty.
Zmiłuj się nade mną, Boże, w Swojej łaskawości, w ogromie Swego miłosierdzia wymaż moją nieprawość! Obmyj mnie zupełnie z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego! Uznaję bowiem moją nieprawość, a grzech mój jest zawsze przede mną. Tylko przeciw Tobie zgrzeszyłem i uczyniłem, co złe jest przed Tobą, tak, że się okażesz sprawiedliwym w Swym wyroku i prawym w Swoim osądzie. Oto zrodzony jestem w przewinieniu i w grzechu poczęła mnie matka. Oto Ty masz upodobanie w ukrytej prawdzie, naucz mnie tajników mądrości.
Pokrop mnie hizopem, a stanę się czysty, obmyj mnie, a nad śnieg wybieleję. Spraw, bym usłyszał radość i wesele: niech się radują kości, któreś skruszył! Odwróć oblicze Swe od moich grzechów i wymaż wszystkie moje przewinienia! Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste i odnów w mojej piersi ducha niezwyciężonego! Nie odrzucaj mnie od Swego oblicza i nie odbieraj mi Świętego Ducha Swego.
Przywróć mi radość z Twojego zbawienia i wzmocnij mnie duchem ochoczym! Chcę nieprawych nauczyć dróg Twoich i nawrócą się do Ciebie grzesznicy.
Od krwi uwolnij mnie, Boże, mój Zbawco: niech mój język sławi Twoją sprawiedliwość! Otwórz moje wargi, Panie, a usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Ty się bowiem nie radujesz ofiarą i nie chcesz całopaleń choćbym je dawał. Moją ofiarą, Boże, duch skruszony, nie gardzisz, Boże, sercem pokornym i skruszonym.
Panie, okaż Syjonowi łaskę w Twej dobroci: odbuduj mury Jeruzalem! Wtedy będą Ci się podobać prawe ofiary, dary i całopalenia, wtedy będą składać cielce na Twoim ołtarzu.
|
Wo hrobie płotski‚ wo adie że s duszeju jako Boh‚ w rai że s pazbojnikom‚ i na prestole był jesi‚ Christie‚ so Otcem i Duchom‚ wsia ispołniajaj‚ nieopisannyj.
Pomiłuj mia‚ Boże‚ po wielicej miłosti Twojej‚ i po mnożestwu szcziedrot Twoich oczisti biezzakonije moje. Naipaczie omyj mia ot biezzakonija mojeho i ot hrecha mojeho oczisti mia! Jako biezzakonije moje az znaju, i hrech moj predo mnoju jest’ wynu. Tiebie jedinomu sohreszych i łukawoje pred Toboju sotworich: jako da oprawdiszysia wo słowiesiech Twoich i pobiediszy‚ wniehda suditi ti. Sie bo w biezzakoniich zacziat jesm’, i wo hresiech rodi mia mati moja. Sie bo istinu wozlubił jesi: Biezwiestnaja i tajnaja premudrosti Twojeja jawił mi jesi.
Okropiszy mia issopom i ocziszcziusia: omyjeszy mia‚ i paczie snieha ubielusia. Słuchu mojemu dasi radost’ i wiesielije: wozradujutsia kosti smirennyja. Otwrati lice Twoje ot hrech moich i wsia moja biezzakonija oczisti. Sierdce czisto soziżdi wo mnie, Boże, i duch praw obnowi wo utrobie mojej. Nie otwierży mienie ot lica Twojeho i Ducha Twojeho Swiataho nie otymi ot mienie.
Wozdażd’ mi radost’ spasienija Twojeho i duchom władycznym utwierdi mia. Nauczu biezzakonnyja putiem Twoim‚ i niecziestiwii k Tiebie obratiatsia.
Izbawi mia ot krowiej‚ Boże‚ Boże spasienija mojeho: wozradujetsia jazyk mój prawdie Twojej. Hospodi‚ ustnie moi otwierzieszy‚ i usta moja wozwiestiat chwału Twoju.
Jako aszczie by woschotieł jesi żertwy‚ dał bych ubo: wsiesożżenija nie błahowoliszy. Żertwa Bohu duch sokruszen: sierdce sokruszenno i smirenno Boh nie unicziżyt.
Ubłaży, Hospodi, błahowolenijem Twoim Siona‚ i da soziżdutsia stieny Ijerusalimskija: Tohda błahowoliszy żertwu prawdy, woznoszenije i wsiesożehaemaja: Tohda wozłożat na ołtar’ Twój tielcy.
|
Po czym oddaje Kadzielnicę.
MODLITWY PRZED OŁTARZEM
Kapłan i Diakon stają razem przed świętym Ołtarzem i kłaniają się trzykrotnie, odmawiając modlitwy:
KD. Królu niebieski, Wspomożycielu, Duchu prawdy, Który wszędzie jesteś i wszystko wypełniasz, Skarbnico wszelkiego dobra i Dawco życia, przyjdź i zamieszkaj w nas i obmyj nas z wszelkiej nieczystości i zbaw, o Dobry, dusze nasze (pokłon).
Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli (dwa razy i pokłon).
Panie, otwórz wargi moje, a usta moje będą głosić chwałę Twoją! (pokłon).
|
Caru niebiesnyj, Utieszytielu, Dusze istiny, Iże wiezdie syj i wsia ispołniajaj, Sokrowiszczie błahich i żyzni Podatielu, priidi i wsielisia w ny i oczisti ny ot wsiakija skwierny i spasi, Błaże, duszy nasza.
Sława w wysznich Bohu‚ i na ziemli mir‚ w cziełowiecech błahowolenije.
Hospodi‚ ustnie moi otwierzieszy, i usta moja wozwiestiat chwału Twoju.
|
Kapłan całuje Księgę Ewangelii, a Diakon Ołtarz i następuje dialog między Diakonem i Kapłanem. Diakon pochyla przed Kapłanem głowę i, trzymając trzema palcami prawej ręki Orarion, mówi:
D. Już czas rozpocząć służbę Bogu; pobłogosław, ojcze
K. Błogosławiony Bóg nasz w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków.
D. Amen. Pomódl się za mnie, ojcze święty!
K. Niech Pan kieruje twoimi krokami.
D. Wspomnij mnie, ojcze święty!
|
Wremia sotworiti Hospodiewi‚ władyko‚ błahosłowi.
Błahosłowien Boh nasz wsiehda, nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Amiń. Pomolisia o mnie, władyko swiatyj.
Da isprawit Hospod’ stopy Twoja.
Pomiani mia‚ władyko swiatyj.
|
Kapłan błogosławi Diakona prawą ręką.
K. Niech Pan wspomni ciebie w Królestwie Swoim w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków.
D. Amen.
|
Da pomianiet tia Hospod’ Boh wo Carstwii Swojem, wsiehda, nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Amiń.
|
Diakon całuje rękę Kapłana, kłania się Ołtarzowi i północnymi Drzwiami wychodzi przed Święte Wrota i znowu kłania się trzy razy.
|
D. Panie, otwórz wargi moje, a usta moje będą głosić Twoją chwałę!
|
Hospodi‚ ustnie moi otwierzeszy‚ i usta moja wozwiestiat chwału Twoju.
|
II. Wstęp
DOKSOLOGIA WSTĘPNA
|
D. Pobłogosław, ojcze.
|
Błahosłowi, władyko.
|
Kapłan Księgą Ewangelii czyni znak krzyża nad Ołtarzem.
K. Błogosławione Królestwo Ojca i Syna i Świętego Ducha, teraz i zawsze i na wieki wieków.
*(Chór) Amen.
|
Błahosłowieno Carstwo Otca i Syna i Swiataho Ducha nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Amiń.
|
WIELKA EKTENIA
Na każde wezwanie Diakona chór odpowiada: "Panie, zmiłuj się".
D. W pokoju do Pana módlmy się.
O pokój z wysokości i o zbawienie dusz naszych, do Pana módlmy się.
O pokój dla całego świata, pomyślność świętych Kościołów Bożych i jedność wszystkich, do Pana módlmy się.
Za ten święty Dom Boży i za tych, co z wiarą, pobożnością i bojaźnią Bożą do niego przychodzą, do Pana módlmy się.
Za Jego Świątobliwość ojca naszego i Arcykapłana Powszechnego N., Papieża Rzymskiego, i za Najdostojniejszego Metropolitę (lub Arcybiskupa lub Biskupa) naszego N., czcigodnych kapłanów, diakonów Chrystusa, całe duchowieństwo i lud Boży, do Pana módlmy się.
Za chronioną przez Boga ojczyznę naszą, władze państwowe i jej wojsko, do Pana módlmy się.
Za to miasto (lub tę wieś lub ten klasztor) za wszystkie miasta, kraje i za wszystkich wiernych w nich mieszkających, do Pana módlmy się.
O dobrą pogodę, obfite urodzaje i o czasy spokojne, do Pana módlmy się.
Za podróżujących, chorych, cierpiących, uwięzionych oraz ich ocalenie, do Pana módlmy się.
O uwolnienie[1] nas od wszelkiego ucisku, gniewu[2] Bożego, niebezpieczeństw i nieszczęśliwego losu, do Pana módlmy się.
Weź w opiekę, zbaw, zmiłuj się i ochraniaj nas, Boże, Swoją łaską.
Wspominając przenajświętszą, prze-czystą, przebłogosławioną i pełną chwa-ły Panią naszą Bogurodzicę i zawsze Dziewicę Maryję oraz wszystkich świę-tych, polecajmy siebie samych, naszych bliskich i całe nasze życie Chrystusowi Bogu.
* Tobie, o Panie.
|
Mirom Hospodu pomolimsia.
O swyszniem mire i spasienii dusz naszych, Hospodu pomolimsia.
O mire wsieho mira, błahostojanii swiatych Bożyich cerkwiej i o sojedinienii wsiech, Hospodu pomolimsia.
O swiatiem chramie siem i s wieroju, błahohowienijem i strachom Bożyim wchodiaszczich w oń, Hospodu pomolimsia.
O Hospodinie i otce naszem swiatiejszem wsielenstiem Archijereje imia rek, Papie Rimskom i o Hospodinie naszem błażenniejszem Mitropolitie (ili wysokopreoswiaszczienniejszem Archi-jepiskopie, ili preoswiaszczienniejszem episkopie) imia rek, cziestniem preswitierstwie, wo Christie dijakonstwie, o wsiem pricztie i ludiech, Hospodu pomolimsia.
O bohochranimiej stranie naszej, predierżaszczich włastiech naszych i woinstwie jeja, Hospodu pomolimsia.
O hradie siem (ili O wiesi siej ili swiatiej obitieli siej), wsiakom hradie, stranie i wieroju żywuszczich w nich, Hospodu pomolimsia.
O błahorastworenii wozduchow, izobilii płodow ziemnych i wremieniech mirnych, Hospodu pomolimsia.
O pławajuszczich, putieszestwujusz-czich‚ nieduhujuszczich, strażdusz-czich, pleniennych i o spasienii ich, Hospodu pomolimsia.
O izbawitisia nam ot wsiakija skorbi, hniewa i nużdy, Hospodu pomolimsia.
Zastupi, spasi, pomiłuj i sochrani nas, Boże, Twojeju błahodatiju.
Preswiatuju, preczistuju, prebłahosłowiennuju, sławnuju Władyczicu naszu Bohorodicu i prisnodiewu Mariju, so wsiemi swiatymi pomianuwsze sami siebie, i druh druha i wies’ żywot nasz Christu Bohu predadim.
Tiebie, Hospodi.
|
Diakon robi pokłon i staje przed ikoną Chrystusa. Kapłan w międzyczasie odmawia modlitwę pierwszej antyfony.
K. (po cichu) Panie Boże nasz, którego potęga jest niewypowiedziana a chwała nie do pojęcia; którego miłosierdzie jest bez granic a miłość do ludzi niewysłowiona; Ty Sam, Panie, w Swej łaskawości wejrzyj na nas i na tę świątynię, i okaż nam oraz tym, którzy się z nami modlą, obfite Swoje miłosierdzie i Swoje zmiłowania.
(głośno) Albowiem Tobie należy się wszelka chwała, cześć i hołd, Ojcu, Synowi i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze i na wieki wieków.
* Amen.
|
Hospodi Boże nasz, Jehoże dierżawa nieskazanna, i sława niepstiżyma, Jehoże miłost’ biezmierna, i cziełowiekolubije nieizreczienno: Sam, Władyko, po błahoutrobiju Twojemu, prizri na ny, i na swiatyj chram siej i sotwori s nami, i molaszczimisia s nami, bohatyja miłosti Twoja, i szcziedroty Twoja.
Jako podobajet Tiebie wsiakaja sława, cziest’ i pokłonienije, Otcu i Synu i Swiatomu Duchu, nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Amiń.
|
PIERWSZA ANTYFONA
Chór śpiewa pierwszą Antyfonę, której treść zależy od dnia i okresu liturgicznego. Najczęstszym elementem pierwszej Antyfony jest Psalm 103:
* Błogosław, duszo moja, Pana, błogosławiony jesteś, Panie.
Błogosław, duszo moja, Pana, i całe moje wnętrze święte Imię Jego! Błogosław, duszo moja, Pana, i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach!
On odpuszcza wszystkie twoje winy, On leczy wszystkie twe niemoce, On życie twoje wybawia od zguby, On wieńczy cię łaską i zmiłowaniem, On twoje dni nasyca dobrami: odnawia się młodość twoja jak orła.
Pan czyni dzieła sprawiedliwe, bierze w opiekę wszystkich uciśnionych. Drogi swoje objawił Mojżeszowi, dzieła Swoje synom Izraela.
Miłosierny jest Pan i łaskawy, nieskory do gniewu i bardzo łagodny. Nie wiedzie sporu do końca i nie płonie gniewem na wieki.
Nie postępuje z nami według naszych grzechów ani według win naszych nam nie odpłaca.
Błogosław, duszo moja, Pana, i całe moje wnętrze święte Imię Jego! Błogosławiony jesteś, Panie!
|
Błahosłowi, dusze moja, Hospoda, błahosłowien jesi, Hospodi.
Błahosłowi, dusze moja, Hospoda i wsia wnutrenniaja moja imia swiatoje Jeho! Błahosłowi, dusze moja, Hospoda i nie zabywaj wsiech wozdajanij Jeho.
Ocziszcziajuszcziaho wsia biezzakonija twoja, iscelajuszcziaho wsia nieduhi twoja. Izbawlajuszcziaho ot istlenija żywot twoj, wienczajuszcziaho tia miłostiju i szczedrotami. Ispołniajuszczaho wo błahich żełanije twoje: obnowitsia jako orla junost’ twoja.
Tworaj miłostyni Hospod’ i sud’bu wsiem obidimym. Skaza puti Swoja Moisieowi, synowom izrailewym chotienija Swoja.
Szcziedr i miłostiw Hospod’, dołhotierpieliw i mnohomiłostiw. Nie do konca prohniewajetsia niże, w wiek wrażdujet.
Nie po biezzakonijem naszym sotworił jest’ nam, niże po hrechom naszym wozdał jest’ nam.
Błahosłowi, dusze moja, Hospoda i wsia wnutrenniaja moja imia swiatoje Jeho! Błahosłowien, jesi, Hospodi.
|
MAŁA EKTENIA
Diakon powraca przed Święte Wrota.
D. Nieustannie w pokoju do Pana módlmy się.
* Panie, zmiłuj się.
D. Weź nas w opiekę, zbaw nas, zmiłuj się i ochraniaj nas, Boże, Swoją łaską.
* Panie, zmiłuj się.
D. Wspominając przenajświętszą, przeczystą, przebłogosławioną i pełną chwały Panią naszą Bogurodzicę i zawsze Dziewicę Maryję oraz wszystkich świętych, polecajmy siebie samych, naszych bliźnich i całe nasze życie Chrystusowi Bogu.
* Tobie, o Panie.
|
Paki i paki mirom Hospodu pomolimsia.
Hospodi pomiłuj.
Zastupi, spasi, pomiłuj i sochrani nas, Boże, Twojeju błahodatiju.
Hospodi pomiłuj
Preswiatuju, preczistuju, prebłahosłowiennuju, sławnuju Władyczicu naszu Bohorodicu i prisnodiewu Mariju, so wsiemi swiatymi pomianuwsze sami siebie, i druh druha wies’ żywot nasz Christu Bohu predadim.
Tiebie, Hospodi.
|
Diakon odchodzi przed ikonę Chrystusa.
K. (po cichu) Panie Boże nasz, zbaw Swój lud i błogosław Swoje dziedzictwo, zachowaj w pokoju całość Swojego Kościoła. Uświęć tych, którzy miłują piękno Twojego Domu; Swoją Boską mocą obdarz ich nawzajem chwałą i nie opuszczaj nas, którzy pokładamy w Tobie nadzieję.
(głośno) Albowiem Twoje jest panowanie i Twoje jest Królestwo i moc i chwała, Ojca i Syna i Świętego Ducha, teraz i zawsze i na wieki wieków.
* Amen.
|
Hospodi Boże nasz‚ spasi ludi Twoja‚ i błahosłowi dostojanije Twoje‚ ispołnienije Cerkwie Twojeja sochrani‚ oswiati lubiaszczija błaholepije domu Twojeho: Ty tiech wozprosławi Bożestwiennoju Twojeju siłoju‚ i nie ostawi nas‚ upowajuszych na Tia.
Jako Twoja dierżawa i Twoje jest’ carstwo i siła i sława Otca i Syna i Swiatago Ducha, nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Amiń.
|
DRUGA ANTYFONA
Chór śpiewa drugą Antyfonę. Najczęściej jest to Psalm 145:
* Chwal, duszo moja, Pana, chcę chwalić Pana, jak długo żyć będę; chcę śpiewać Bogu mojemu, póki będę stniał.
Nie pokładajcie ufności w książętach ani w człowieku, u którego nie ma wybawienia. Gdy tchnienie go opuści, wraca do swej ziemi, wówczas przepadają jego zamiary.
Szczęśliwy, komu pomocą jest Bóg Jakuba, kto ma nadzieję w Panu, Bogu swoim, który stworzył niebo i ziemię, i morze ze wszystkim, co w nich istnieje.
On wiary dochowuje na wieki, daje prawo uciśnionym i daje chleb głodnym. Pan uwalnia jeńców. Pan przywraca wzrok niewidomym, Pan podnosi pochylonych, Pan miłuje sprawiedliwych.
Pan strzeże przychodniów, chroni sierotę i wdowę, i na bezdroża kieruje występnych. Pan króluje na wieki, Bóg twój, Syjonie przez pokolenia.
Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, i teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.
Jednorodzony Synu i Słowo Boga, Ty, Nieśmiertelny, zechciałeś dla naszego zbawienia przyjąć ciało od Najświętszej Bogurodzicy i zawsze Dziewicy Maryi, i stałeś się człowiekiem bez żadnej zmiany, Ty, Chryste Boże, ukrzyżowany, śmiercią śmierć zniszczyłeś, Ty, jedna z osób Świętej Trójcy, wychwalany na równi z Ojcem i Duchem Świętym, zbaw nas.
|
Chwali, dusze moja, Hospoda: woschwalu Hospoda w żywotie mojem, poju Bohu mojemu dondieże jesm’.
Nie nadiejtiesia na kniazi, na syny czełowieczieskija, w nichże niest’ spasienija. Izydiet duch jeho i wozwratitsia w ziemlu swoju: w toj dień pohibnut wsia pomyszlenija jeho.
Błażen, jemuże Boh Iakowl pomoszcznik jeho, upowanije jeho na Hospoda Boha swojeho, sotworszaho niebo i ziemlu, more i wsia jaże w nich.
Chraniaszcziaho istinu w wiek, tworaszcziaho sud obidimym, dajuszcziaho piszczu ałczuszczim. Hospod’ reszyt okowannyja: Hospod’ umudrajet slepcy: Hospod’ nizwodit nizwierżennyja: Hospod’ lubit prawiedniki.
Hospod’ chranit priszelcy, sira i wdowu priimiet i put’ hresznych pohubit. Wocaritsia Hospod’ wo wiek, Boh twoj Sionie w rod i rod.
Sława Otcu i Synu i Swiatomu Duchu, i nynie i prisno i wo wieki wiekow, amiń.
Jedinorodnyj Synie i Słowie Bożyj, Biessmiertien syj, i izwoliwyj spasienija naszeho radi wopłotitisia ot swiatyja Bohorodicy i Prisnodiewy Marii, nieprełożno wocziełowiecziwyjsia, raspnyjsia że, Christie Boże, smiertiju smiert’ poprawyj, jedin Syj Swiatyja Troicy, sprosławlajemyj Otcu i Swiatomu Duchu, spasi nas.
|
MAŁA EKTENIA
Diakon przychodzi przed Święte Wrota.
|
D. Nieustannie... (jak wyżej).
|
Paki i paki...
|
Diakon kłania się, wchodzi do Sanktuarium i staje obok Kapłana.
K. (po cichu) Ty, który dałeś nam te wspólne i jednomyślne modlitwy, który przyrzekłeś spełnić prośby dwóch lub trzech będących jednej myśli w imię Twoje, Ty Sam teraz spełnij dla pożytku wszystkich prośby sług Swoich, dając nam w obecnym świecie poznanie Twej prawdy a w przyszłym życie wieczne.
(głośno) Albowiem Ty jesteś Bogiem dobrym i miłującym człowieka i Tobie chwałę oddajemy, Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze i na wieki wieków.
* Amen.
|
Iże obszczija sija, i sohłasnyja darowawyj nam molitwy, Iże i dwiema, ili trem‚ sohłasujuszczimsia o imieni Twojem‚ proszenija podati obieszczawyj: Sam i nynie rab Twoich proszenija k poleznomu ispołni‚ podaja nam w nastojaszcziem wiece poznanije Twojeja istiny‚ i w buduszcziem żywot wiecznyj daruja.
Jako błah i Cziełowiekolubiec Boh jesi, i Tiebie sławu wozsyłajem, Otcu i Synu i Swiatomu Duchu, nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Amiń.
|
TRZECIA ANTYFONA
Otwiera się Święte Wrota.
* W Królestwie Swoim wspomnij nas, Panie, gdy przyjdziesz w królestwie Twoim.
Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni jesteście, gdy wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe na was.
Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie.
|
Wo carstwii Twojem pomiani nas, Hospodi, jehda priidieszi wo carstwii Twojem.
Błażeni niszczii duchom, jako tiech jest’ Carstwo Niebiesnoje.
Błażeni płaczuszczii, jako tii utieszatsia
Błażeni krotcyi, jako tii naslediat ziemlu.
Błażeni ałcziuszczii i żażduszczii prawdy, jako tii nasytiatsia.
Błażeni miłostiwii, jako tii pomiłowani budut.
Błażeni czistii sierdcem, jako tii Boha uzrat.
Błażeni mirotworcy, jako tii synowie Bożyi narekutsia.
Błażeni izgnani prawdy radi, jako tiech jest’ Carstwo Niebiesnoje.
Błażeni jestie, jehda ponosiat wam i iżdienut i rekut wsiak zoł głagoł na was łżuszczie Mienie radi.
Radujtiesia i wiesielitiesia, jako mzda wasza mnoha na niebiesiech.
|
[1] 1Tes 1,10.
[2] Jw.
|
|
Ostatnia aktualizacja ( Thursday, 08 April 2010 )
|
|
|
Boska Liturgia św. Jana Złotoustego cz. 1.2 (transkrypcja polska) |
|
|
KD. Boże, oczyść mnie grzesznego i zmiłuj się nade mną (3x).
|
Boże, oczisti mia hresznaho, i pomiłuj mia /triżdy/.
|
oraz odmawiają troparion Wielkiego Piątku.
|
K. Wykupiłeś nas spod przekleństwa Prawa drogocenną Swoją Krwią; przybity gwoźdźmi do krzyża i włócznią przeszyty, stałeś się źródłem nieśmiertelności, Zbawicielu nasz, chwała Tobie.
|
Iskupił ny jesi ot klatwy zakonnyja cziestnoju Twojeju Krowiju: na Krestie prihwozdiwsia i kopijem probodsia, biezsmiertije istocził jesi cziełowiekom: Spasie nasz, sława Tiebie.
|
Diakon zwraca się do Kapłana, by rozpoczął Proskomidię.
D. Pobłogosław, ojcze.
K. Błogosławiony Bóg nasz + w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków.
D. Amen.
|
Błahosłowi, władyko.
Błahosłowien Boh nasz + wsiehda, nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Amiń.
|
Kapłan włócznią robi trzykrotnie znak krzyża na pierwszej Prosforze
|
K. Na pamiątkę Pana i Boga i Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa (3x).
|
W wospominanije Hospoda i Boha i Spasa naszeho Iisusa Chrysta /triżdy/.
|
Wbija włócznię w prawy bok Prosfory.
|
K. Jak baranek na rzeź prowadzony.
|
Jako owczia na zakolenije wiediesia
|
Diakon, trzymając w prawej ręce Orarion, w odpowiedzi na to i każde następne cięcie Baranka mówi:
|
D. Do Pana módlmy się.
|
Hospodu pomolimsia.
|
Następnie w lewy bok.
|
K. Jak owca niema wobec strzygących ją, tak on nie otworzył ust swoich.
|
I jako ahniec nieporoczien, priamo strihuszcziaho jeho biezhłasien, tako nie otwierzajet ust swoich.
|
Potem w górny.
|
K. Po udręce i sądzie został usunięty.
|
Wo smirenii jeho sud jeho wziatsia.
|
Wreszcie w dolny.
|
K. A kto się przejmie jego losem.
|
Rod że jeho kto ispowiest'.
|
Po tym wszystkim Diakon mówi:
D. Wyjmij, ojcze.
K. Tak gładzono go z krainy żyjących.
|
Wozmi, władyko.
Jako wziemletsia ot ziemli żywot jeho.
|
Kapłan podcina Baranka z prawej strony Prosfory, wyjmuje go i kładzie na Diskosie.
|
D. Dokonaj ofiary, ojcze.
|
Pożri, władyko.
|
Kapłan odwraca Baranka miąższem do góry i nadcina go na krzyż.
K. Składa się w ofierze Baranka Bożego, Który bierze na siebie grzechy świata za jego życie i zbawienie.
D. Przebij, ojcze.
|
Żretsia Ahniec Bożyj, wziemlaj hrech mira, za mirskij żywot i spasienije.
Probodi, władyko.
|
Kapłan odwraca Baranka i przebija go.
|
K. Jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok i natychmiast wypłynęła krew i woda. Zaświadczył to ten, który widział, a świadectwo jego jest prawdziwe.
|
Jedin ot woinow kopijem rebra jeho probodie, i abije izydie krow’ i woda: i widiewyj swidietelstwowa i istinno jest’ swidietielstwo jeho.
|
PRZYGOTOWANIE WINA I WODY
Diakon wlewa do Kielicha wino zmieszane z kilkoma kroplami wody.
|
D. Błogosław, ojcze, to święte połączenie.
|
Błahosłowi, władyko, swiatoje sojedinienije.
|
Kapłan błogosław
PRZYGOTOWANIE CZĄSTECZEK KOMEMORACYJNYCH
a) Kapłan wycina w drugiej prosforze cząsteczkę w kształcie trójkąta na cześć świętej Bogurodzicy.
|
K. Na cześć i wspomnienie wielce błogosławionej Pani naszej, Bogurodzicy i zawsze Dziewicy Maryi. Za Jej przyczyną przyjmij, Panie, tę ofiarę na Swój niebieski Ołtarz.
|
W cziest’ i pamiat’ Prebłahosłowennyja Władyczicy naszeja Bohorodicy, i Prisnodiewy Marii, jejaże molitwami priimi, Hospodi, żertwu siju w preniebiesnyj Twoj żertwiennik.
|
I wziąwszy cząstkę umieszcza ją po prawej stronie Baranka, mówiąc:
|
K. Stanęła Królowa po Twojej prawicy, ubrana w szaty przetykane złotem i przyozdobiona.
|
Predsta Carica odiesnuju Tiebie, w rizy pozłaszczienny odiejana, preukraszenna.
|
b) Następnie Kapłan wycina z trzeciej prosfory cząsteczkę na cześć świętych, których wspomina. Takich cząsteczek wycina dziewięć i umieszcza je po lewej stronie Baranka w trzech rzędach po trzy cząsteczki z góry na dół.
1. Czcigodnego, sławnego proroka i poprzednika Pana, Jana Chrzciciela.
2. Świętych sławnych proroków: Mojżesza i Aarona, Eliasza i Elizeusza, Dawida i Jessego, świętych trzech Młodzieńców i proroka Daniela oraz wszystkich świętych proroków.
3. Świętych sławnych i wielce chwalebnych apostołów Piotra i Pawła i wszystkich pozostałych świętych apostołów.
4. Świętych ojców naszych biskupów: Bazylego Wielkiego, Grzegorza Teologa, Jana Złotoustego, Atanazgo i Cyryla, Mikołaja z Mir Licyjskich, (dodaje się świętych biskupów czczonych w danej okolicy) i wszystkich świętych biskupów.
5. Świętego apostoła i archidiakona Stefana, świętych wielkich męczenników Dymitra, Jerzego, Teodora oraz wszystkich świętych męczenników i męczennic: Tekli, Barbary, Kyriacji, Eufemii, Parascewy, Katarzyny i wszystkich Świętych męczennic.
6. Świętych i bogonośnych ojców naszych: Antoniego, Eutymiusza, Sawy, Onufrego, Atanazego z Atosu, Antoniego i Teodozego Pieczerskich i wszystkich świętych ojców i świętych matek: Pelagii, Teodozji, Anastazji, Eupraksji, Febronii, Teodulii, Eufrozyny, Marii Egipcjanki i wszystkich świętych matek.
7. Świętych i cudotwórców bezinteresownych Kosmy i Damiana, Cyrusa i Jana, Pantalejmona i Hermolausa i wszystkich świętych bezinteresownych.
8. Świętych i sprawiedliwych przodków Zbawiciela, Joachima i Anny, świętego N. (wspomina się świętego dnia oraz świętego patrona świątyni), świętych równych apostołom Cyryla i Metodego, nauczycieli Słowian, świętego równego apostołom wielkiego księcia Włodzimierza i wszystkich świętych, za ich pośrednictwem spójrz na nas, Boże.
9. Świętego ojca naszego Jana Złotoustego, arcybiskupa Konstantynopola. (W Liturgii św. Bazylego mówi się: Świętego ojca naszego Bazylego Wielkiego, arcybiskupa Cezarei Kapadockiej).
|
1. Cziestnaho sławnaho proroka, predtieczi i Krestitiela Ioanna.
2. Swiatych sławnych prorokow: Moisieja i Aarona, Ilyji i Jelisseja, Dawida i Iesseja: swiatych trech otrokow, i Daniiłą proroka i wsiech swiatych prorokow.
3. Swiatych sławnych i wsiechwalnych apostołow Pietra i Pawła i proczich wsiech swiatych apostołow.
4. Iże wo swiatych otiec naszych swiatitielej: Wasilija Wielikaho, Hrihoryja Bohosłowa i Ioanna Złatoustaho: Afanasija i Kiryłła, Nikołaja Mirlikijskaho: imia rek i wsiech swiatych swiatitielej.
5. Swiataho apostoła, pierwomuczienika i archidijakona Stiefana, swiatych wielikich muczienikow: Dimitrija, Hieorhija, Fieodora Tirona i Fieodora Stratiłata, i wsiech swiatych muczienik, i muczienic: Fiekły, Warwary, Kiriakii, Ewfimii i Paraskiewy, Jekatieriny i wsiech swiatych muczienic.
6. Prepodobnych i bohonosnych otiec naszych: Antonija, Sawy, Onufrija, Afanasija Afonskaho, Antonija i Feiodosija Pieczierskich i wsiech prepodobnych otiec, i prepodobnych matierej: Pielahii, Fieodosii, Anastasii, Ewpraksii, Fiewronii, Fieodulii, Jewfrosinii, Marii Ehiptianyni, i wsiech swiatych prepodobnych matierej.
7. Swiatych i cziudotworcew biezsrebrennik Kosmy i Damiana, Kira i Ioanna, Pantaleimona i Jermołaja, i wsiech swiatych biezsrebrennikow.
8. Swiatych i prawiednych bohootiec Ioakima i Anny: i swiataho imia rek, (jehoże jest’ chram i jehoże jest’ dień) swiatych rawnoapostolnych Miefodija i Kiryłła, uczitielej słowienskich: swiataho rawnoapostolnaho wielikaho kniazia Władimira, i wsiech swiatych, ichże molitwami posieti ny, Boże.
9. Iże wo swiatych otca naszeho Ioanna, archijepiskopa Konstantinopolskaho, Złatoustaho (ili Wasilija Wielikaho, archijepiskopa Kiesarii Kappadokijskija).
|
c) Następnie Kapłan wycina z czwartej prosfory cząsteczki na wspomnienie żywych. Na pierwszym miejscu za hierarchię i duchowieństwo.
|
Pamiętaj, Panie miłujący człowieka, o całym episkopacie prawowiernym, Jego Świątobliwości ojcu naszym i Arcykapłanie Powszechnym N., Papieżu Rzymskim, i wszystkich świątobliwych Patriarchach prawowiernych, Metropolicie (albo Arcybiskupie lub Biskupie) naszym N., wszystkich kapłanach, diakonach w Chrystusie, i całym stanie kapłańskim, (w klasztorze: Archimandrycie, lub Igumenie N.), całej wspólnocie i odprawiających razem z nami kapłanów, diakonach i wszystkich braciach naszych, których, Najłaskawszy Panie, w Swoim miłosierdziu powołałeś do Swojej wspólnoty.
|
Pomiani, Władyko Cziełowiekolubczie, wsiakoje jepiskopstwo prawosławnych, Hospodina i otca naszeho swiatiejszaho Wsielenskaho Archijereja imia rek., Papu Rimskaho, i swiatiejszyja prawosławnyja patriarchi, i Mitropolita (ili. Archijepiskopa ili. Episkopa) naszeho imia rek., cziestnoje preswitierstwo, wo Christie dijakonstwo, i wies’ swiaszczienniczieskij czin: (aszczie wo obitieli.: Archimandryta, ili. Ihumena imia rek.), bratiju i sosłużebniki nasza, swiaszczienniki, dijakony, i wsiu bratiju naszu, jaże prizwał jesi wo Twoje obszczienije, Twoim błahoutrobijem, wsiebłahij Władyko.
|
Wspomina władze państwowe, modląc się:
|
Pamiętaj, Panie, o naszych władzach państwowych i całym wojsku.
|
Pomiani, Hospodi, predierżaszczija własti nasza i wsie woinstwo.
|
Następnie wyjmuje cząsteczki za każdego żywego, za którego chce się modlić i umieszcza je pod Barankiem.
|
Pamiętaj, Panie, o N.
|
Pomiani, Hospodi, imia rek..
|
d) I wreszcie z piątej prosfory wyjmuje Kapłan cząsteczki na wspomnienie zmarłych.
|
Na wspomnienie i odpuszczenie grzechów świątobliwych Patriarchów prawowiernych i fundatorów tego kościoła (w klasztorze: tego świętego klasztoru).
|
O pamiati i ostawlenii hrechow Swiatiejszych Patriarchow prawosławnych i błażennych sozdatielej swiataho chrama sieho (aszczie wo obitieli.: swiatyja obitieli sieja).
|
Na wspomnienie każdego zmarłego wyjmuje cząsteczkę.
|
Pamiętaj, Panie, o zmarłym słudze Swoim N.
|
Pomiani, Hospodi, imia rek..
|
Cząsteczka za wszystkich zmarłych.
|
A także o wszystkich prawowiernych ojcach i braciach naszych, którzy zasnęli w nadziei zmartwychwstania, życia wiecznego i wspólnoty z Tobą, Panie miłujący człowieka.
|
I wsiech w nadieżdie woskresienija, żyzni wiecznyja i Twojeho obszczienija usopszych prawosławnych otiec, i bratij naszych, Cziełowiekolubczie Hospodi.
|
Kapłan wyjmuje cząsteczkę za samego siebie.
|
Pamiętaj, Panie, i o mnie niegodnym i przebacz mi wszelkie grzechy dobrowolne i niedobrowolne.
|
Pomiani, Hospodi, i moje niedostoinstwo, i prosti mi wsiakoje sohreszehnije wolnoje i niewolnoje.
|
MODLITWA KADZIDŁA
Diakon bierze Kadzielnicę, zasypuje kadzidłem i zwraca się do Kapłana:
|
D. Pobłogosław, ojcze, kadzidło. Do Pana módlmy się!
|
Błahosłowi, władyko, kadiło. Hospodu pomolimsia.
|
Kapłan błogosławi kadzidło.
|
K. Ofiarujemy Ci kadzidło, Chryste Boże nasz, na wdzięczną wonność duchową. Zechciej je przyjąć na Swój Ołtarz ponadniebianski i ześlij nam nawzajem łaskę Przenajświętszego Swego Ducha.
|
Kadiło Teibie prinosim, Christie Boże nasz, w woniu błahouchanija duchownaho, jeże prijem w preniebiesnyj Twój żertwiennik, woznisposli nam błahodat’ Preswiataho Twojeho Ducha.
|
PRZYKRYCIE DARÓW
Kapłan okadza Gwiazdę i umieszcza ją na Diskosie.
D. Do Pana módlmy się.
K. Gwiazda przyszła i zatrzymała się, gdzie było Dziecię.
|
Hospodu pomolimsia.
I priszedszy zwiezda, sta wierchu, idieże be Otroczia.
|
Tak samo pierwszy mały Welon: po okadzeniu umieszcza go na Gwieździe.
D. Do Pana módlmy się.
K. Pan króluje: oblókł się w majestat, Pan przywdział potęgę i nią się przepasał: tak utwierdził świat, że się nie zachwieje. Twój tron niewzruszony od wieczności, Ty jesteś od wieków, o Boże. Podnoszą rzeki o Panie, rzeki swój głos podnoszą, rzeki swój szum podnoszą. Ponad szum wód rozległych, ponad potęgę morskiej kipieli potężny jest Pan na wysokościach. Świadectwa Twoje są bardzo godne wiary; domowi Twojemu przystoi świętość po wszystkie dni, o Panie!
|
Hospodu pomolimsia.
Hospod’ wocarisia, w lepotu oblecziesia: oblecziesia Hospod’ w siłu i prepojasiasia. Ibo utwierdi wsielennuju, jaże nie podwiżytsia. Hotow prestoł Twój ottole, ot wieka Ty jesi. Wozdwihosza reki, Hospodi, wozdwihosza reki hłasy swoja: wozmut reki sotrenija swoja, ot hłasow wod mnohich. Diwny wysoty morskija, diwien w wysokich Hospod’. Swidienija Twoja uwieriszasia zieło. Domu Twojemu podobajet swiatynia, Hospodi, w dołhotu dnij.
|
Drugi mały Welon umieszcza na Kielichu.
D. Do Pana módlmy się. Przykryj, ojcze.
K. Potęga Twoja, Chryste, przykryła niebiosa i cała ziemia napełniła się Twoją chwałą.
|
Hospodu pomolimsia. Pokryj, władyko.
Pokry niebiesa dobrodietiel’ Twoja, Christie, i sławy Twojeja ispołń ziemlia.
|
Tak samo postępuje z dużym Welonem i przykrywa nim Diskos i Kielich.
D. Do Pana módlmy się. Przykryj, ojcze.
K. Osłoń nas Swymi skrzydłami i oddalaj od nas wszystkich wrogów i przeciwników, daj nam, Panie, spokojne życie, zmiłuj się nad nami i nad Swoim światem i zbaw dusze nasze, bo jesteś dobry i miłujący człowieka.
|
Hospodu pomolimsia. Pokryj, władyko.
Pokryj nas krowom kriłu Twojeju, otżeni ot nas wsiakaho wraha i supostata. Umiri naszu żyzń, Hospodi, pomiłuj nas i mir Twoj, i spasi duszy nasza, jako błah i cziełowiekolubiec.
|
Kapłan robi trzy pokłony, okadzając Dary.
|
K. Błogosławiony Bóg nasz, Który tak sobie upodobał, chwała Tobie (3x).
|
Błahosłowien Boh nasz, sice błahowoliwyj, sława Tiebie /triżdy/.
|
Za każdym razem Diakon kończy
|
D. W każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków.
|
Wsiehda, nynie i prisno i wo wieki wiekow, amiń.
|
MODLITWA NA PRZYNIESIENIE DARÓW
|
D. Odmówmy modlitwę na przyniesienie czcigodnych Darów.
|
O predłożennych cziestnych darech Hospodu pomolimsia.
|
Kapłan okadzając Dary, odmawia modlitwę.
K. Boże, Boże nasz, który zesłałeś Chleb z nieba, Pokarm dla całego świata, Pana naszego i Boga, Jezusa Chrystusa, Zbawiciela, Odkupiciela i Dobroczyńcę, który nas błogosławi i uświęca, pobłogosław to Przyniesienie Darów i przyjmij je na ponadnie-biański Swój Ołtarz. Pamiętaj, Panie, w Swej dobroci i miłości do człowieka, o przynoszących i o tych, za których je przyniesiono. Spraw, byśmy nienagannie dokonali świętej czynności sprawowania Twych Bożych tajemnic.
Albowiem święte i pełne uwielbienia jest wielce chwalebne i wspaniałe imię Twoje, Ojca i Syna i Świę-tego Ducha, teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.
|
Boże, Boże nasz, niebiesnyj chleb, piszcziu wsiemu miru, Hospoda naszeho i Boha Iisusa Chrysta, posławyj Spasa i Izbawitiela i Błahodatiela, błahosłowiaszczia i oswiaszcziajuszczia nas, sam błahosłowi predłożenije sije i priimi je w preniebiesnyj Twój żertwiennik. Pomiani, jako błah i cziełowiekolubiec, priniesszych i ichże radi priniesosza: i nas nieosyżdieny sochrani wo swiaszcziennodiejstwii bożestwiennych Twoich tain.
Jako swiatisia i prosławisia precziestnoje i wielikoje imia Twoje, Otca i Syna i Swiataho Ducha, nynie i prisno i wo wieki wiekow, amiń.
|
ROZESŁANIE
Kapłan odmawia modlitwę Rozesłania.
K. Chwała Tobie, Chryste Boże, Nadziejo nasza, chwała Tobie.
D. Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, i teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.
Panie, zmiłuj się (3x). Pobłogosław, ojcze.
K. (W niedzielę: Zmartwychwstały) Chrystus, prawdziwy Bóg nasz, za pośrednictwem przeczystej Swej Matki, świętego ojca naszego Jana Złotoustego, arcybiskupa Konstantynopola i wszystkich świętych, niech się zmiłuje nad nami i zbawi nas, gdyż jest dobry i miłujący człowieka.
D. Amen.
|
Sława Tiebie, Christie Boże, Upowanije nasze, sława Tiebie.
Sława Otcu i Synu i Swiatomu Duchu, i nynie i prisno i wo wieki wiekow, amiń..
Hospodi, pomiłuj /triżdy/. Błahosłowi.
/Aszczie ubo jest’ niediela: Woskresyj iż miertwych/ /Aszczie że ni: Christos, istinnyj Boh nasz, molitwami Preczistyja Swojeja Matiere, iże wo swiatych otca naszeho Ioanna archijepiskopa Konstantinopol’skaho, Złatoustaho i wsiech swiatych, pomiłujet i spasiet nas, jako błah i cziełowiekolubiec.
Amiń.
|
|
|
|
Boska Liturgia św. Jana Złotoustego cz. 1.1 (transkrypcja polska) |
|
KD. Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu (3x).
D. Błogosław, ojcze.
K. Błogosławiony Bóg nasz + w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków.
D. Amen.
K. Chwała Tobie, Boże nasz, chwała Tobie.
D. Królu niebieski, Wspomożycielu, Duchu prawdy, Który wszędzie jesteś i wszystko wypełniasz, Skarbnico wszelkiego dobra i Dawco życia, przyjdź i zamieszkaj w nas i obmyj nas z wszelkiej nieczystości i zbaw, o Dobry, dusze nasze.
|
Boże, miłostiw budi mnie hresznomu. /triżdy/
Błahosłowi, otczie.
Błahosłowien Boh nasz + wsiehda, nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Amiń.
Sława Tiebie, Boże nasz, sława Tiebie.
Caru niebiesnyj, Utieszytielu, Dusze istiny, Iże wiezdie syj i wsia ispołniajaj, Sokrowiszczie błahich i żyzni Podatielu, priidi i wsielisia w ny i oczisti ny ot wsiakija skwierny i spasi, Błaże, duszy nasza.
|
Święty Boże, święty Mocny, święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad (3x).
Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, i teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.
Przenajświętsza Trójco, zmiłuj się nad nami. Panie, oczyść nas z grzechów; Władco, przebacz nieprawości nasze. Święty, spójrz na nas i ulecz słabości nasze dla imienia Twego.
|
Swiatyj Boże, swiatyj Krepkij, swiatyj Biessmiertnyj, pomiłuj nas (3x).
Sława Otcu i Synu i Swiatomu Duchu, i nynie i prisno i wo wieki wiekow, amiń.
Preswiataja Troice, pomiłuj nas: Hospodi, oczysti hrechi nasza: Władyko, prosti bezzakonija nasza: Swiatyj, posieti i isceli niemoszczy nasza imienie Twojeho radi
|
Panie, zmiłuj się (3x).
Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, i teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.
Ojcze nasz, Któryś jest w niebie, święć się imię Twoje; przyjdź; Królestwo Twoje; bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj; i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom; i nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego.
K. Albowiem Twoje jest Królestwo i moc i chwała Ojca i Syna i Świętego Ducha, teraz i zawsze i na wieki wieków.
D. Amen.
|
Hospodi, pomiłuj /triżdy/.
Sława Otcu i Synu i Swiatomu Duchu, i nynie i prisno i wo wieki wiekow, amiń.
Otczie nasz, Iże jesi na niebiesiech, da swiatitsia imia Twoje, da priidiet Carstwije Twoje: da budiet wola Twoja, jako na niebiesi i na ziemli. Chleb nasz nasuszcznyj dażd’ nam dnies’, i ostawi nam dołhi nasza, jakoże i my ostawlajem dołżnikom naszym: i nie wwiedi nas wo iskuszenije, no izbawi nas ot łukawaho.
Jako Twoje jest’ Carstwo i siła i sława, Otca i Syna i Swiataho Ducha, nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Amiń.
|
Zmiłuj się nad nami, Panie, zmiłuj się nad nami; nie mając bowiem żadnego usprawiedliwienia, my grzeszni przynosimy Ci jako Władcy tę oto modlitwę: zmiłuj się nad nami.
K. Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi:
D. Zmiłuj się nad nami, Panie, bo w Tobie złożyliśmy nadzieję; nie gniewaj się bardzo na nas, ani nie pamiętaj naszych nieprawości, lecz wejrzyj i teraz łaskawie jako Miłosierny i wybaw nas od naszych nieprzyjaciół, bo Ty jesteś naszym Bogiem, a my Twoim ludem, wszyscy jesteśmy dziełem Twoich rąk i wzywamy Twego imienia.
K. I teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.
Otwórz nam, błogosławiona Bogurodzico, bramę miłosierdzia, abyśmy, ufając Tobie, nie zginęli, lecz przez Ciebie zostali wybawieni z niedoli, bo Ty jesteś zbawieniem ludu chrześcijańskiego.
|
Pomiłuj nas, Hospodi, pomiłuj nas: wsiakaho bo otwieta niedoumiejuszczie, siju Ti molitwu jako Władyce hreszniji prinosim: pomiłuj nas.
Sława Otcu i Synu i Swiatomu Duchu:
Hospodi, pomiłuj nas, na Tia bo upowachom, nie prohniewajsia na ny zieło, niże pomiani biezzakonij naszych: no prizri i nynie jako Błahoutrobien, i izbawi ny ot wrah naszych: Ty bo jesi Boh nasz, i my ludije Twoi, wsi dieła ruku Twojeju, i imja Twoje prizywajem.
i nynie i prisno i wo wieki wiekow, amiń.
Miłosierdija dwiery otwierzi nam, błahosłowiennaja Bohorodice, nadiejuszcziisia na Tia da nie pohibniem, no da izbawimsia Toboju ot bied: Ty bo jesi spasienie roda christianskaho.
|
Kapłan i Diakon podchodzą do ikony Chrystusa i całują ją, mówiąc:
|
KD. Kłaniamy się przeczystemu Twojemu obrazowi, o Dobry Chryste Boże, prosząc o darowanie naszych win. Ty bowiem dobrowolnie raczyłeś wejść cieleśnie na krzyż, aby wybawić Swoje stworzenia z niewoli wroga. Dlatego z dziękczynieniem wołamy do Ciebie: Zbawicielu nasz, przyszedłszy na świat, napełniłeś wszystko radością.
|
Preczistomu obrazu twojemu pokłaniajemsia, Błahij, prosiaszczie proszczienija prehreszenij naszych, Christie Boże: woleju bo błahowolił jesi płotiju wziati na krest, da izbawiszy, jaże sozdał jesi, ot raboty wrażyja. Tem błahodarstwienno wopijem Ti: radosti ispołnił jesi wsia, Spasie nasz, priszedyj spasti mir.
|
Całują także ikonę Bogurodzicy, odmawiając Troparion:
|
KD. Bogurodzico, krynico miłosierdzia, obdarz nas miłosierdziem, wejrzyj na grzesznych ludzi, okaż jak zawsze swoją moc; mając bowiem w Tobie nadzieję, wołamy jak niegdyś archanioł Gabriel: bądź pozdrowiona.
|
Miłosierdija suszczi istocznik, miłosti spodobi nas, Bohorodice, prizri na ludi sohreszywszyja, jawi, jako prisno siłu Twoju: na Tia bo upowajuszczie, radujsie, wopijem Ti, jako inohda Hawriił, bezpłotnych archistpatih.
|
Kapłan pochyla głowę i modli się:
|
K. Panie, wyciągnij Swą rękę z wysokości Swej świętej siedziby i umocnij mnie na to posługiwanie Twoje, abym bez obawy potępienia stanął przed Twym napełniającym bojaźnią ołtarzem i dokonał bezkrwawej świętej czynności, bo Twoja jest potęga i chwała na wieki wieków, amen.
|
Hospodi, nisposli ruku Twoju s wysoty swiataho żyliszczia Twojeho, i ukrepi mia w predleżaszcziuju służbu Twoju: da nieosużdienno predstanu strasznomu prestołu Twojemu, i biezskrownoje swiaszcziennodiejstwije sowierszu. Jako Twoja jest’ siła i sława wo wieki wiekow, amiń.
|
WEJŚCIE DO SANKTUARIUM
Kapłan i Diakon kłaniają się sobie nawzajem, ludowi i wchodzą do Sanktuarium. Kapłan przez Drzwi północne, Diakon południowe, odmawiając Psalm 5,8-13.
|
KD. Wejdę na Twój dziedziniec, upadnę przed świętym Twoim sanktuarium przejęty Twoją bojaźnią.
O Panie, prowadź mnie w Swej sprawiedliwości, na przekór mym wrogom: wyrównaj przede mną Twoją drogę! Bo w ustach ich nie ma szczerości, ich serce knuje zasadzki, ich gardło jest grobem otwartym, a językiem mówią pochlebstwa. Ukarz ich, Boże, niech staną się ofiarą własnych knowań; wygnaj ich z powodu licznych ich zbrodni, buntują się bowiem przeciwko Tobie. A wszyscy, którzy się do Ciebie uciekają, niech się cieszą, niech się weselą na zawsze! Osłaniaj ich, niech cieszą się Tobą ci, którzy imię Twe miłują. Bo Ty, Panie, będziesz błogosławił sprawiedliwemu: otoczysz go łaską jak tarczą
|
Wnidu w dom Twoj, pokłoniusia ko chramu swiatomu Twojemu w strasie Twojem.
Hospodi, nastawi mia prawdoju Twojeju, wrah moich radi isprawi pred Toboju put’ moj. Jako niest’ wo ustiech ich istiny, sierdce ich sujetno, hrob otwierst hortań ich, jazyki swoimi lszcziachu. Sudi im, Boże, da otpadut ot myslej swoich: po mnożestwu niecziestija ich izrini ja, jako preohorczisza Tia, Hospodi. I da wozwiesielatsia wsi upowajuszczii na Tia, wo wiek wozradujutsia, i wsieliszysia w nich: i pochwalatsia o Tiebie lubjaszczii imia Twoje. Jako Ty błahosłowiszy prawiednika, Hospodi, jako orużyjem błahowolenija wiencział jesi nas.
|
NAKŁADANIE SZAT
Kapłan i Diakon kłaniają się trzykrotnie przed świętym Ołtarzem, całują Ołtarz, Ewangeliarz i krzyż ołtarzowy. Biorą do rąk Stychariony, kłaniają się trzykrotnie ku wschodowi
|
KD. Boże, oczyść mnie grzesznego i zmiłuj się nade mną (3x).
|
Boże, oczisti mia hresznaho i pomiłuj mia /triżdy/.
|
Diakon podchodzi do Kapłana, trzymając w prawej ręce Stycharion z Orarionem, i mówi:
D. Pobłogosław, ojcze, Stycharion z Orarionem.
K. Błogosławiony Bóg nasz + w każdym czasie, teraz i zawsze, i na wieki wieków.
D. Amen.
|
Błahosłowi, władyko, stichar’ so orarem.
Błahosłowien Boh nasz + wsiehda, nynie i prisno i wo wieki wiekow.
Amiń.
|
Diakon całuje rękę Kapłana, odchodzi na bok i ubiera się w swoje szaty. Modlitwy Diakona i Kapłana towarzyszące nakładaniu poszczególnych szat są te same. Kapłan czyni trzy pokłony i błogosławi swój Stycharion.
|
K. Błogosławiony Bóg nasz + w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków.
|
Błahosłowien Boh nasz + wsiehda, nynie i prisno i wo wieki wiekow.
|
Kapłan nakłada Stycharion.
|
K. Rozraduje się dusza moja w Panu, gdyż nałożył mi szatę zbawienia i ubrał mnie w suknię radości. Jak oblubieńcowi nałożył mi koronę i jak oblubienicę przystroił mnie klejnotami.
|
Wozradujetsia dusza moja o Hospodie, obleczie bo mia w rizu spasienija, i odieżdieju wiesielija odieja mia, jako żenichu wozłoży mi wieniec, i jako niewiestu ukrasi mia krasotoju.
|
Kapłan błogosławi Epitrachelion i, całując go, nakłada.
|
K. Błogosławiony Bóg nasz, który wylewa łaskę Swoją na kapłanów jak wyborny olejek na głowę, co spływa na brodę, brodę Aarona, co spływa na fałdy jego szaty.
|
Błahosłowien Boh, izliwajaj błahodat’ Swoju na swiaszczienniki Swoja, jako miro na hławie, schodiaszczieje na bradu, bradu Aaroniu, schodiaszczieje na omiety odieżdy jeho.
|
Kapłan błogosławi Pas, całuje go i opasuje się.
|
K. Błogosławiony Bóg, Który mocą mnie przepasuje i nienaganną czyni moją drogę, On daje moim nogom rączość nóg łani i stawia mnie na wyżynach.
|
Błahosłowien Boh, prepejasujaj mia siłoju, i położi nieporoczien put’ moj, sowierszajaj nozie moi jako jeleni, i na wysokich postawlajaj mia.
|
Kapłan błogosławi prawy Narękawek, całuje go i nakłada.
|
K. Uwielbiona jest potęga prawicy Twej, Panie. Prawica Twa, o Panie, skruszyła wrogów i ogromem Swej chwały starłeś nieprzyjaciół.
|
Diesnica Twoja, Hospodi, prosławisia w kreposti: diesnaja Twoja ruka, Hospodi, sokruszy wrahi i mnożestwom sławy Twojeja stierł jesi supostaty.
|
Kapłan błogosławi lewy Narękawek, całuje go i nakłada.
|
K. Ręce Twoje mnie uczyniły i ukształtowały: obdarz mnie rozumem, bym się nauczył Twoich przykazań.
|
Ruce Twoi sotworistie mia, i sozdastie mia: wrazumi mia i nauczusia zapowiediem Twoim.
|
Jeśli Kapłan ma uprawnienie nosić Epigonation, błogosławi go, całuje i nakłada.
|
K. Bohaterze, przypasz do biodra swój miecz, swą chlubę i ozdobę! Szczęśliwie wstąp na rydwan w obronie wiary, pokory i sprawiedliwości, a prawica twoja niech ci wskaże wielkie czyny! W każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.
|
Prepojaszyy miecz’ twój po biedre twojej, sil’nie, krasotoju twojeju, i dobrotoju twojeju, i naljacy, i uspiewaj, i carstwuj, istiny padi i krotosti i prawdy, i nastawit tia diwno diesnica twoja, wsiehda, nynie i prisno i wo wieki wiekow, amiń.
|
Kapłan błogosławi Felonion, całuje go i nakłada.
|
K. Niech kapłani Twoi odzieją się w sprawiedliwość, a Twoi czciciele niech się radują w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.
|
Swiaszczennicy Twoi, Hospodi, oblekutsia w prawdu, i prepodobnii Twoi radostiju wozradujutsia wsiehda, nynie i prisno i wo wieki wiekow, amiń.
|
UMYCIE RĄK
Kapłan i Diakon myją ręce, odmawiając Psalm 25, 6-12:
|
KD. Umywam moje ręce na znak niewinności i obchodzę Twój ołtarz, Panie, by obwieszczać głośno chwałę i rozpowiadać wszystkie Twoje cuda. Panie, miłuję dom, w którym mieszkasz, i miejsce, gdzie przebywa Twoja chwała. Nie dołączaj mej duszy do grzeszników i życia mego do ludzi pragnących krwi, w ich ręku zbrodnia, a ich prawica pełna jest przekupstwa. Ja zaś postępuję nienagannie, wyzwól mnie i zmiłuj się nade mną! Moja stopa stoi na równej drodze, na zgromadzeniach błogosławię Pana.
|
Umyju w niepowinnych ruce moi, i obydu żertwiennik Twoj, Hospodi, jeże usłyszati mi hłas chwały Twojeja, i powiedati wsia cziudiesa Twoja. Hospodi, wozlubich błaholepije domu Twojeho i miesto sielenija sławy Twojeja. Da nie pohubiszy s niecziestiwymi duszu moju, i s muży krowiej żywota mojeho, ichże w rukach biezzakonija, diesnica ich ispołnisia mzdy. Az że niezłobijem moim chodich, izbawi mia, Hospodi, i pomiłuj mia. Noha moja sta na prawotie, w cerkwach błahosłowlu Tia, Hospodi.
|
|
|
Ostatnia aktualizacja ( Monday, 12 September 2011 )
|
|
|
